☀️ Odbudowa Kości Pod Implanty Forum

Trafiłem pod skrzydła do Pani dr Małgorzaty Sulej, która jest mistrzem swego fachu. Wszelkie zabiegi wykonuje z wielką starannością oraz zaangażowaniem. Pani Gosia na pierwszej wizycie wykonała przegląd, przedstawiła orientacyjny koszt leczenia oraz zaproponowała wykonanie scalingu. Skaling wykonała Pani higienistka Iwona Kuźmicz.

Różnorodne są elementy, które decydują o decyzji terapeutycznej dotyczącej zębów u pacjentów z zapaleniem przyzębia. Heroiczna walka o zachowanie zęba dotkniętego tą chorobą czy jego ekstrakcja i przyjęcie opcji implantacji za preferencyjną? To dylemat częstszy i poważniejszy, od kiedy coraz częściej jest mowa o implantach o zadowalającej prognozie długoterminowej, a względy ekonomiczne gabinetu nie pozostawiają złudzeń co do korzyści płynących z ich wyboru. Zmiany, jakie dokonały się w ostatnich latach, dotyczące etiologii chorób przyzębia, a tym samym modyfikujące metody ich leczenia i poprawiające prognozę oraz równoległe postępy w zakresie implantologii, spowodowały zmianę w postrzeganiu prognozy krótko- i długoterminowej zębów pacjentów dotkniętych chorobami Zdarza się, że zbyt często pozostawiane wcześniej zęby o prognozie wątpliwej czy nawet niekorzystnej, by odwlec w czasie ewentualne niepowodzenie ruchomego uzupełnienia protetycznego, dzisiaj bywają zbyt pochopnie usuwane i zastępowane implantami. Tylko prawidłowa diagnoza, rozważenie wszystkich czynników ryzyka – miejscowych i ogólnych – oraz (a może przede wszystkim) znajomość oczekiwań pacjenta, także tych w zakresie estetyki, mogą pozwolić na wybór właściwej terapii. Zachowanie zębów własnych pacjenta winno być zawsze priorytetem! Decyzję o usunięciu zęba ze wskazań parodontologicznych podejmuje się często na początku leczenia. Dotyczy to przede wszystkim tych zębów, które są w bardzo zaawansowanym stadium choroby i które równocześnie nie mają znaczenia strategicznego. W przypadku pozostałych zębów (bez względu na zaawansowanie choroby) koniecznie należy odczekać na odpowiedź tkanek na rozpoczętą terapię. U pacjentów, u których mimo podjętych działań leczniczych nie obserwuje się oczekiwanej poprawy stanu tkanek przyzębia, warto powtórnie przeprowadzić skrupulatną diagnozę (zarówno miejscową, jak i uwzględniającą ogólny stan zdrowia). Konieczne jest też drobiazgowe przeanalizowanie przestrzegania zasad higieny oraz codziennej diety. W niektórych przypadkach warto się zastanowić, czy terapia mogła być prowadzona nieprawidłowo. Warto również wówczas rozważyć uzupełnienie diagnostyki o testy mikrobiologiczne (PCR) i immunologiczne, dostarczające informacji o czynnikach ryzyka, a tym samym pomagające w określeniu bardziej prawdopodobnej prognozy leczenia, np. test genetyczny PST (Medical Science Systems). Dzięki niemu można stwierdzić, czy pacjent jest nosicielem genotypu odpowiedzialnego za nadprodukcję IL-1. Genotyp taki predysponuje bowiem do szybszej progresji choroby, a tym samym poważniejszej destrukcji tkanek przyzębia. To niewątpliwie bardzo cenny czynnik prognostyczny, identyfikujący osoby bardziej wrażliwe na obecność płytki bakteryjnej. Uwaga, nie jest to test diagnostyczny! Zidentyfikowanie dodatkowych czynników ryzyka pozwala na wprowadzenie u pacjenta zindywidualizowanej, celowanej i bardzo agresywnej terapii. Wówczas szansa na sukces jest większa. Ponieważ dotychczasowe badania nie wykazały istnienia związku między pozytywnym genotypem IL-1 a wszczepionymi implantami, wydaje się, że właśnie u takich pacjentów implanty mogą się okazać korzystniejszym rozwiązaniem. Pozwala to na zaoszczędzenie kości wyrostka zębodołowego i wyeliminowanie skomplikowanego i długiego leczenia periodontologicznego. Natomiast priorytet zachowawczego traktowania zębów dotkniętych chorobą przyzębia jest łatwiejszy do zastosowania w sytuacji, gdy pacjent rygorystycznie przestrzega higieny jamy ustnej, a efekt estetyczny należy u niego do drugorzędowych. A znów finanse nie przekładają się na wymóg jednorazowej, ostatecznej i długoterminowej funkcjonalnie rekonstrukcji protetycznej. Z czynników miejscowych decydujących o pozostawieniu zęba lub jego usunięciu najważniejsze jest badanie kliniczne. Konieczne jest tutaj zgłębnikowanie kieszonek oraz ocena bilansu radiologicznego. Głębokość kieszonek dziąsłowych pozwala ocenić poziom utraty więzadła, a zdjęcia RTG uzupełniają informację o typ resorpcji, ewentualną patologię korzeni i miazgi zębowej. Badanie tomograficzne i skaner są zalecane tylko w przypadku, gdy ekstrakcja zęba miałaby poprzedzać z góry przewidywaną implantację. Rutynowe leczenie periodontologiczne nie wymaga korzystania z TK ani CBCT. Ruchomość zęba, podobnie jak wygląd dziąsła wokół niego w trakcie badania klinicznego mają znaczenie drugorzędowe. Stopień ruchomości nie ma dużej wartości diagnostycznej i nie ma wpływu na prognozę! Bardzo duże znaczenie strategiczne dla zęba mają: rozległość zmiany kostnej, stopień zajęcia furkacji (dotyczy zębów odcinka bocznego), ewentualne złamania, bliskość sąsiednich korzeni, obecność węzłów urazowych, położenie zębów mądrości oraz potrzeba estetyki. Funkcja oraz znaczenie strategiczne zęba Ząb nieposiadający antagonisty, ze znacznym zniszczeniem struktur podtrzymujących, w sytuacji gdy odtworzenie jego funkcji jest niemożliwe lub nie musi być brane pod uwagę ze względów okluzyjnych, należy usunąć. Pozostawienie go z myślą o ewentualnym wykorzystaniu wymaga niejednokrotnie skomplikowanego leczenia przy czysto hipotetycznym sukcesie długoterminowym. Planując uzupełnienie protetyczne, niektóre z zębów o prognozie wątpliwej, które nie są niezbędne w rekonstrukcji protetycznej, również należy usunąć. Jeżeli jednak ząb może pomóc w wykonaniu funkcjonalnego uzupełnienia, okres obserwacji po zastosowanej terapii konieczny do podjęcia ewentualnej decyzji o pozostawieniu go lub usunięciu nie powinien być krótszy niż sześć miesięcy, a najlepiej rok. Stopień zaawansowania choroby Destrukcja kości sięgająca przywierzchołkowej wysokości korzenia lub nawet większa nasuwa często wskazanie do ekstrakcji. Nie zawsze jednak jest ona konieczna. Zęby jednokorzeniowe ze zmianami zaawansowanymi (ważne z punktu widzenia estetyki) mogą być skutecznie unieruchomione za pomocą stałej (najlepiej wewnątrzzębowej) szyny. Już sam fakt nieplanowania uzupełnienia protetycznego jest wskazaniem do ich zachowania. Paradoksalnie to właśnie głównie cechy estetyczne i funkcjonalne odcinka przedniego są trudne do uzyskania przy implantacji. Skłaniają więc one do podjęcia decyzji o pozostawieniu takich zębów parodontalnych i podjęciu próby przynajmniej odsunięcia w czasie decyzji o ekstrakcji. Ważne, by przy stanach najbardziej zaawansowanych podejmować decyzje, opierając się szczególnie na diagnozie wynikłej z badania klinicznego, gdyż na diagnozie radiologicznej zmiany periodontologiczne wraz ze zmianami pochodzenia endodontycznego mogą zbytnio skłaniać do decyzji o ekstrakcji. Nieraz byłoby to zbyt pochopne. Pozostawienie zębów o wątpliwej lub złej prognozie wymaga uwzględnienia ryzyka dużej resorpcji otaczającej kości wyrostka. A to może tylko utrudnić lub wydłużyć później czas wykonania rekonstrukcji protetycznej lub nawet uniemożliwić implantację i w konsekwencji narazi na niepowodzenie ostateczny rezultat kompleksowego leczenia. Taka zaawansowana, uogólniona choroba przyzębia, z brakami zębowymi, której terapia kończy się wykonaniem mostu kompletnego z wykorzystaniem zarówno implantów, jak i zębów własnych pacjenta, jak dotąd wciąż wywołuje wiele dyskusji. Odmienna ruchomość implantów w porównaniu z uzębieniem naturalnym niesie ze sobą szczególne problemy biomechaniczne. Jej celem jest przecież kontrola ruchomości uzębienia własnego pacjenta i przeciwstawienie siłom żucia. Konieczne jest więc tutaj uzyskanie zrównoważonej okluzji. Nieodzowne są również współpraca pacjenta i przestrzeganie regularnych wizyt kontrolnych. Autorzy nie są zgodni co do rezultatów klinicznych takich mostów. Są doniesienia o satysfakcjonujących wynikach długoterminowych, a także o limicie funkcjonalności od 5 do 10 lat. Jako główne przyczyny niepowodzeń wymienia się tutaj te natury biomechanicznej. Pęknięcia, złamania pionowe, często próchnica zębów własnych czy nawrót choroby przyzębia – oto komplikacje skracające funkcjonalność mostu kompletnego. Dotychczasowe obserwacje sugerują, że podejmując się wykonania tego typu konstrukcji, najbezpieczniej jest wykorzystać ząb bez zaznaczonej ruchomości, niewymagający leczenia endodontycznego i protetycznej odbudowy korony. Jeśli chodzi o implanty, filary takiego mostu, elementami trudnymi do analizy są: uzyskanie prawidłowej osi implantacji przy niewielkiej objętości kości w odcinkach tylnych po przeprowadzonych ekstrakcjach zębów objętych chorobą przyzębia, komplikacje natury estetycznej w odcinku przednim, wciąż istniejące ryzyko infekcji bakteryjnej wokół implantów (periimplantitis) u pacjentów perio. Furkacje klasy II i III W przypadku II klasy furkacji standardowym postępowaniem jest wykonanie kiretażu. Często jednak stan miejscowy nie ulega poprawie i po dwó... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się

pn. 800-1500, wt. 1300-1900, śr. 1300-1900, czw. 800-1500, pt 12.30-1630. 89 513 27 11. Eurodental Ortodoncja, Olsztyn 10-580, Mickiewicza 33/2. ortodoncja@eurodental.olsztyn.pl. Lekarze Implantolodzy w klinice EURODENTAL wczepiając renomowane implanty Dentium, wykorzystują nożyk kostny piezo co skraca czas gojenia i dolegliwości pozabiegowe.

Odbudowa kości wyrostków zębodołowych szczęk jest zabiegiem przygotowującym do wstawienia implantu zębowego. Zwykle jest ona konieczna w implantologii, gdyż po ekstrakcji kości wyrostków zębodołowych mogą zanikać w szybkim tempie, a wstawienie implantu na miejsce usuniętego zęba wymaga solidnego fundamentu w postaci zdrowej i mocnej kości. Taka odbudowa może być przeprowadzana różnymi metodami. Jedna z nich polega na przeszczepie własnej tkanki kostnej pacjenta pobranej najczęściej z talerza biodrowego (co wiąże się z koniecznością dodatkowego zabiegu). Inna metodą jest wykorzystanie do odbudowy specjalnego materiału kościozastępczego lub kościotwórczego, który mieszany jest z własną tkanką kostną lub też krwią pacjenta, a następnie odbudowywane miejsce jest pokrywane specjalną błoną zaporową, dzięki której regenerowany obszar jest chroniony przed wrastaniem tkanek miękkich. Metody te pozwalają na odbudowę kości nawet u pacjentów z bardzo dużym ubytkiem wyrostków zębodołowych. Po takiej odbudowie konieczne jest odczekanie co najmniej kilku miesięcy, zanim zakończą się procesy regeneracyjne. Dopiero po tym czasie w miejscu zabiegu uzyskujemy pełnowartościową tkankę kostną, która stanowi doskonałe podłoże do dalszego leczenia implantologicznego. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy Artykuł zweryfikowany przez eksperta: Lek. Magdalena Pikul W trakcie specjalizacji z pediatrii w Szpitalu Wojewódzkim Nr 2 w Rzeszowie, interesuje się pediatrią i neonatologią.
Ich zastosowanie zależy od zasięgu luki w uśmiechu oraz decyzji Pacjent, a każda odbudowa ma swoje indywidualne zalety. Wspomniane „śruby” efektywnie hamują zanik kości, gdyż wyróżniają się zdolnością do osseointegracji – otaczające tkanki kostnej obrastają implanty, przez co są właściwie obciążone.
Odbudowa kości pod implanty Na czym polega odbudowa kości pod implanty? Odbudowa kości pod implanty jest procedurą wymaganą w przypadkach, gdy po utracie zęba kość zaczęła zanikać i jest zbyt cienka lub miękka. Aby utrzymać implant zębowy na miejscu. Zabieg ten nazywa się augmentacją kości. Polega na sterowanej regeneracji tkanki kostnej w miejscach, gdzie jest niewystarczająca. Problem ten dotyka około 25% osób z brakującymi zębami. Wskazania do odbudowy kości pod implanty Po zaplanowanym leczeniu implantoogicznym, kiedy brakuje zęba lub jest on wycofany z kości wyrostka zębodołowego. Kość, która wspiera korzenie, dziąsła i zęby, ostatecznie zaczyna zanikać. Powodując z czasem przesunięcie i opadanie rysów twarzy. To następnie stwarza potencjalne problemy, takie jak ból w jamie ustnej, niemożność prawidłowego mówienia lub odpowiedniego żucia pokarmu. Przyczynami zaniku kości oprócz usunięcia zęba zdecydowanie są: paradontoza i inne choroby przyzębia, źle dopasowane uzupełnienia protetyczne, brak prawidłowej higieny jamy ustnej. Metody odbudowy kości pod implanty Dwoma głównymi metodami odbudowy kości jest pobranie przeszczepu z własnego materiału kostnego, np. z bródki lub z użyciem materiałów kościopodobnych. Metoda pierwsza jest stosowana coraz rzadziej. Na rynku stomatologicznym pojawia się coraz więcej materiałów syntetycznych i pochodzenia naturalnego. Materiały dopasowują się do kości człowieka, a ich wprowadzenie jest mniej inwazyjne, niż wykonując zabiegi z przeszczepem własnym. Przebieg zabiegu augmentacji kości Augmentacja kości jest to zabieg typowo chirurgiczny. Wymaga od lekarza implantologa i współpracującej z nim asysty zachowania pełnej sterylności, ostrożności i dokładności. Zabieg można wykonać, używając materiałów syntetycznych lub naturalnych pochodzenia zwierzęcego (kość wołowa). Wszystkie zabiegi chirurgiczne i implantologiczne zawsze odbywają się po podaniu znieczulenia miejscowego. Gdy znieczulenie zacznie działać, lekarz rozcina dziąsło i dostaje się do kości. W tym czasie wiórki materiału mieszane są z krwią Pacjenta lub solą fizjologiczną. Po wprowadzeniu go na miejsce materiał przykrywany jest membraną kolagenową po to, aby zabezpieczyć materiał kościotwórczy przed przemieszczeniem. Nowa tkanka kostna powstaje po 3-6 miesiącach i wówczas wtedy może być w pełni obciążona implantami stomatologicznymi. Chociaż zabieg wydaje się bardzo trudny i bolesny, dzięki zastosowaniu znieczulenia stomatologicznego Pacjent w trakcie i po zabiegu nie odczuwa ani dolegliwości bólowych, ani dyskomfortu.

Są także odmienne typy implantów zębowych. Z uwagi na materiały wykorzystywane przez stomatologów mogą to być implanty tytanowe lub cyrkonowe. Rodzaje te da się posegregować też biorąc pod uwagę miejsce aplikacji wszczepu. Przeważnie stosowane są dentystyczne implanty zębowe śródkostne, wszczepiane w głąb kości.

Ilość kości jest sprawą kluczową dla zabiegu wszczepienia implantów. Utrata zębów powoduje zmiany w jamie ustnej nie tylko pod względem estetycznym, ale i zdrowotnym. Nieuzupełniony brak prowadzi do postępującego zaniku kości, co z kolei negatywnie wpływa na sąsiednie zęby. Brak oparcia może sprawić, że i one zaczną się ruszać, a w efekcie wypadać. Dlatego też uzupełnienie luk jest takie ważne. Aby zabieg wszczepienia implantów zębowych był możliwy, w miejscu wszczepu musi być wystarczająca ilość kości. Bywa jednak tak, że pacjenci chcący uzupełnić brak implantem mają zbyt małą ilość kości. Na szczęście to nie wyklucza ich całkowicie, aby implant dobrze się przyjął i zachował w dobrym położeniu. Zanik kości można odbudować. Nowoczesne materiały dostępne w stomatologii pozwalają dentyście nie tylko na uzupełnienie braku kostnego. Stosowany materiał najczęściej sprzyja naturalnemu przyrostowi kości. Właśnie dlatego zabiegi sterowanej regeneracji kości stały się znane i stosowane przez najlepszych dentystów. Taki sposób odbudowy kości przed wszczepieniem implantów jest całkowicie bezpieczny, a dentysta wykonuje go przy znieczuleniu miejscowym. Stomatolog umieszcza specjalny materiał w obszarze dotkniętym zanikiem, a następnie zabezpiecza go specjalną membraną. Na pełną odbudowę kości pod implanty niestety trzeba poczekać ok. 3-6 miesięcy. Po upływie tego czasu dentysta może bezpiecznie wszczepić implant.

Patryk Miklejewski to stomatolog. Na podstawie swojego doświadczenia i wykształcenia Patryk Miklejewski oferuje usługi takie jak: chirurgiczne usuwanie zębów, implanty, zdjęcia pantomograficzne, licówki, Wybielanie zębów, badanie mikroskopowe, leczenie stomatologiczne pod mikroskopem, protezy, protezy akrylowe, protezy szkieletowe

Co oznacza zgrubienie pod zębem po wszczepieniu implantów ? Wszepiono mi implanty 6w dolnej szczece. Pomies wyczuwam zgrubienie pod zębem od języka które boli. Implant tez nie najlepiej sie udal bo jakby sruba. ODPOWIADA EKSPERT: Lek. Forum dyskusyjne w INTERIA. Na szczęście trafiłam na dobrą klinikę (Rojek Dental z Olsztyna) i świetnego specjalistę, więc obyło się bez powikłań. Sam zabieg - ok zero bólu, bo było znieczulenie. Jednak kiedy tylko odeszło czułam . Podniesienie dna zatoki szczękowej, czy ktoś miał taki zabieg? Mnie to czeka czerwca. Zalezy jeszcze, ktory to ząb. I po jakims czasie robi sie dziura między mostkiem a dziaslem. Trudne do naprawienia potem. I szczegolnie brzydkie, jesli dotyczy zębów widocznych. Ja mialam robioną jedynkę. Planuję wstawić w ich miejsce implanty. Odbudowa kości to poprostu posypanie materiałem kosciotworczym w chwili wkręcania implantu. Były już leczone kanałowo, prawdopodobnie źle bo jeden się ulamal w połowie (pionowo), a drugi psul się pod plomba. Slyszalam ze jesli zdecyduje sie na przeszczep to czeka mnie wpierw odbudowa kosci ,ktora trwa miesiecy. Jeśli ktoś kto zajmuje się implantami twierdzi,że trzeba kość odbudować ,to trzeba. Czy ktoś może polecić sprawdzoną klinikę, najchętniej z polskimi dentystami, która wykonuje takie zabiegi? A może ktoś miał taki zabieg i wie ie to kosztuje? Na przykład dzięki unikatowemu rozwiązaniu XiVE TempBase rekonstrukcja tymczasowa – praktycznie identyczna jak odbudowa ostateczna – jest wykonywana w niezwykle. Sterowana odbudowa kości. Utrata zębów w odległej przeszłości lub na skutek zmian zapalnych, często powoduję uszkodzenia lub ubytki kości. Ich brak jest przeszkodą do zastosowania m. Jest to problem, który dotyka wielu . Metoda osteotomowa (zamknięta) polega na wprowadzeniu materiału kościozastepczego przez wywiercone otwory przygotowane pod implanty. Zastosowanie i praktyczne. Nauka - Implanty, implanty bioaktywne, stomatologia, tomografia. Kopia Podobne Co to właściwie jest implant i do czego służy ? Po okresie wgojenia odbudowuje się na nim koronę zęba. Po kliknięciu możecie zobaczyć Państwo animację firmy Camlog Biotechnologies AG ilustrującą odpowiedź: link. W takim przypadku w zasadzie jedyną możliwością ustabilizowania protezy w jamie ustnej jest zastosowanie wszczepu śródkostnego, czyli implantu. I to jednak wiąże się z problemami. Pierwszy to problem natury ekonomicznej. Odbudowa zębów z zastosowaniem implantów może osiągnąć cenę dobrej klasy samochodu. W przypadku niedostatecznej ilości tkanki kości niezbędnej do wprowadzenia implantu , wykonujemy jej odbudowę za pomocą przeszczepów kości własnej. Odbudowa bezzębnego wyrostka za pomocą wprowadzenia implantu jest dobrą opcją leczenia. Odtworzenie odpowiedniej ilości kości jest niezbędnym czynnikiem umożliwiającym umieszczenie implantu w optymalnej pozycji. Znacznie bardziej kosztowne niż wstawienie implantu. Na szczęście sytuacja, kiedy w ogóle nie da się wykonać implantacji, jest niezwykle rzadka. Istnieją też sposoby odbudowy kości.
Okres zrastania się implantu z kością trwa standardowo od 3 do 6 miesięcy i zależy od miejsca, w którym wszczepiono implant, jak i rodzaju wszczepu. Zabiegi regeneracyjne przygotowujące miejsce dla implantu takie jak podniesienie dna zatoki szczękowej czy odbudowa kości przedłużają okres leczenia. Na czas wgajania implantów pacjent Prawidłowo zaplanowane i przeprowadzone leczenie implantologiczne zwykle nie niesie za sobą podwyższonego ryzyka. Jest bowiem w pełni przewidywalne i zazwyczaj zamyka się w okresie pół roku. Jeżeli po tym czasie pojawiają się komplikacje, wynika to zazwyczaj z nieprawidłowości leczenia, bądź ze złej kwalifikacji do zabiegu lub nieprawidłowego postępowania pacjenta w okresie po zabiegowym i braku współpracy z lekarzem prowadzącym. Niekompetencja lekarza, brak współpracy pacjenta lub zły plan leczenia mogą spowodować spore problemy zdrowotne. Czasem słyszy się opinie, że po wstawieniu implantu mamy uczucie obcego ciała w buzi, zdarzają się także komplikacje po leczeniu stomatologicznym, objawiające się bólami głowy. Czy te objawy są normalne po zabiegu? Wszczepienie implantów – jakie objawy nie powinny budzić niepokoju? Po wszczepieniu implantu mogą pojawić się różne objawy powodujące dyskomfort, niektóre z nich są normalne i nie powinny jednak one pacjenta niepokoić. Są to:: zasinienie w rejonie operowanym, opuchlizna tkanek (zwykle rejon policzka), ból, tkliwość po ustąpieniu znieczulenia, uczucie ciała obcego dla języka. Powyższe dolegliwości można zazwyczaj zminimalizować, stosując zwykłe środki przeciwzapalne i przeciwbólowe. Warto wiedzieć: Leczenie implantologiczne – w Polsce czy za granicą? Co powinno nas zaniepokoić po leczeniu implantologicznym? Do objawów, które powinny zaniepokoić pacjenta z wszczepionym implantem należą: silny, nawracający (mimo stosowanych leków) lub promieniujący ból, gorączka, odrętwienie w obrębie operowanego rejonu, krwawienie z miejsca operowanego lub struktur towarzyszących, ból zęba sąsiadującego z miejscem operowanym, trudności w przełykaniu, ból gardła i powiększone węzły chłonne, krwawienie z nosa, obrzęk i wysięk ropny z miejsca operowanego. Aby uniknąć problemów z implantami, należy pamiętać, że wymagają one systematycznego czyszczenia i kontroli u stomatologa. Tak jak w przypadku naturalnych zębów, należy je myć szczoteczką i czyścić nicią dentystyczną. Na wizyty kontrolne należy zgłaszać się co sześć miesięcy lub częściej, zgodnie z zaleceniami lekarza lub higienistki stomatologicznej. Sukces leczenia implantologicznego zależy od współpracy lekarz-pacjent – niestosowanie się do zaleceń lekarza i zaniedbywanie higieny jamy ustnej może bowiem powodować liczne problemy w leczeniu. Polecamy: Jak wygląda implantacja zęba? – wywiad Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Mini implanty ortodontyczne mają również zastosowanie w przypadku intruzji zębów, czyli w momencie, gdy zbyt wydłużone zęby wtłaczają się do kości. Dzięki mini implantom ortodontycznym możliwe jest leczenie skomplikowanych przypadków, które do tej pory wymagały jedynie leczenia ortodontyczno-chirurgicznego.
Zanik kości w obrębie szczęki czy żuchwy to przykra konsekwencja utraty uzębienia. Ekstrakcje zębów są najczęściej konsekwencjami próchnicy, parodontozy, urazów, jatrogennego leczenia np. kanałowego etc.. Tkanka kostna ,jaka pozostaje w zębodole poekstrakcyjnym, przestaje pełnić funkcję podtrzymującą, jest wywierany na nią mniejszy ucisk, zatem ulega zanikowi. W rzadszych przypadkach przyczyną zaniku jest niedopasowana proteza akrylowa, współistniejąca paradontoza, przebyty uraz, czy efekt oddziaływania aparatu ortodontycznego. Po ekstrakcji zęba wielu pacjentów chce poprawić swój wygląd i jakość życia, decydując się na implanty zębowe. Fakt jest jednak taki, że nie każdy pacjent może poddać się takiemu zabiegowi. Co decyduje o możliwości wykonania implantacji stomatologicznej? Pacjent zgłaszający się celem leczenia implantologicznego powinien przejść specjalistyczne badania kliniczne oraz powinien mieć wykonane badania dodatkowe np. :morfologię , badania radiologiczne. Te ostatnie warunkują możliwość oceny zarówno ilości jak i jakości tkanki kotnej ( Najczęściej wykonuje się zdjęcie przeglądowe- pantomogram oraz bardziej szczegółową tomografię komputerową. Lekarz musi sprawdzić, czy warunki kliniczne i anatomiczne są odpowiednie dla procedur implantologicznych. Wyleczenie zębów i choroby przyzębia to jeden z warunków , który musi być spełniony przed wszczepieniem implantów. Pozostałe to odpowiednie położenie i stan zatok szczękowych, odległość kanału nerwu zębodołowego dolnego ,ilość kości na szerokość i wysokość . Często zdarza się, że ubytek tkanki kostnej powstały po utracie uzębienia jest na tyle duży, że nawet najkrótsze implanty są niemożliwe do założenia. Nie warto zatem odwlekać takiego zabiegu, można go wykonać od razu po ekstrakcji zęba lub w przeciągu kilku następnych miesięcy. Niestety, uzupełnianie ubytków w ten sposób jest dość kosztowne, co jest powodem tego, że pacjenci nie decydują się na zabieg w pierwszej chwili. Można to zrobić później biorąc pod uwagę konieczność procedur regeneracji tkanek . Osoby, które chcą wszczepić sobie implanty, powinny pamiętać także o konieczności stosowania odpowiedniej higieny jamy ustnej ( profilaktyka domowa i profesjonalna) i eliminacji nałogu palenia tytoniu . O możliwości zastosowania implantacji u pacjenta decyduje także stan zdrowia ogólnego i przyjmowane leki. Jak założyć implant pomimo zaniku kości? W przypadku deficytu ilościowego tkanki kostnej pacjent nie jest skazany na rezygnację z leczenia implantologicznego. Rozwiązaniem w takiej sytuacji stają się chirurgiczne techniki i procedury odbudowywania kości ( na wysokość i szerokość) z zastosowaniem materiałów wszczepialnych. Augmentacja, czyli uzupełnianie kości jest możliwe dzięki rozlicznym materiałom będącym rezultatem osiągnięć inżynierii materiałowej lub materiałom, których źródłem są banki tkanek lub sam pacjent ( granulaty, bloki kostne , komórki macierzyste, czynniki wzrostu) Po takim zabiegu należy odczekać kilka miesięcy, aby materiał użyty do uzupełnienia zintegrował się i przebudował w kość własną pacjenta. Założenie implantu przy ubytku kości jest więc możliwe, ale lepiej nie zwlekać zbyt długo z zabiegiem po usunięciu zęba. Warto pokreślić , iż planując usunięcie zębów warto zgłosić się do lekarza implantologa, gdyż w wielu wypadkach można zaplanować zabiegi ekstrakcji jednocześnie z natychmiastową implantacją i odbudową tkanki kostnej. W ten sposób nie dopuszczamy do powstania zaników kostnych i pacjent może uniknąć dodatkowego zabiegu chirurgicznego jednocześnie przyspieszając czas na skończenie leczenia implanto-protetycznego. N, 02-07-2023 Forum: emama - Re: Implant z odbudową kości ; Re: Koszty implantow U mnie odbudowa kości i założenie śruby to 8tys, założenie implantu kolejne 3k. Wszystko zamknęło się w 7 wizytach ( 1wstępna, 1 z zabiegiem uzupełnienia kości i założeniem śruby, 2 planowe wizyty Czytaj więcej wszystkie Ginekologia Ortopedia Neurologia Dietetyka więcej Implant zęba a planowanie ciąży Witam, szykuję się do usunięcia dolnej szóstki. Chciałabym w jej miejscu mieć implant. Nie wiem tylko jak zaplanować implant gdyż planowaliśmy również ciążę. Jak dużo czasu potrzeba na cały proces od momentu ekstrakcji do gotowego implantu w buzi?... Jak można odbudować kość u dziecka? Witam. Córka miała złamanie otwarte dwóch kości przedramienia. Ręka składana była operacyjnie. Usztywnienie w postaci szyny gipsowej trwało 4 tygodnie, później sam temblak. Obecnie po kontroli okazało się, ze jedna z kości, kość promieniową, nadal się nie zrosla ze względu... Czy możliwe są powikłania po odbudowie kości? Witam 3 miesiące temu przeszłam zabieg odbudowy kosci granulatem od kilku dni zauwazyłam ze przy dziąśle są białe kropeczki wydaje mi sie ze ten granulat przechodzi przez dziąsło i wypada... Czy jest to możliwe ? Nic mnie nie boli, nie mam gorączki ... W jaki sposób rozwiązać problem braku jedynki? Witam, czeka mnie usunięcie górnej lewej jedynki. Następnie po zagojeniu będzie odbudowa kości, implant i dopiero korona na łączniku, cały proces ma zająć ok. roku. W jaki sposób najlepiej rozwiązać problem braku jedynki podczas oczekiwania na implant ? Proteza ruchoma, most ? Pozdrawiam, Jak długo trwa odbudowa kości śródręcza? Witam, w lutym 2017 złamałem V kość śródręcza lewego. Leczenie zachowawcze, 3 miesiące w gipsie, na rtg bardzo słabo widoczny zrost, brak bólu w badaniu fizykalnym. Teraz na zdjęciu (październik 2018) jest zrost, ale wciąż widoczna szpara, brak bólu. Jak... Czy preparat do odbudowy kości się nie przyjął? Witam , 5 tygodni temu miałam zabieg odbudowy kości, tydzień wcześniej usunięty był ząb dolna 6. Od kilku dni na dziasle w otworze, który jeszcze się nie połączył zobaczyłam drobne białe fragmenty. Wyjęłam jeden penseta aby sprawdzić czy są to... Jak przyspieszyć gojenie ran w ustach? Witam w czwartek miałem zabieg wszczepienia śrub do implantów ( 8 sztuk ), a także odbudowę kości ( pobrane z mojego biodra ), mam pozszywane dziąsła, mam jeszcze opuchliznę, nic mnie nie boli, dzisiaj jest poniedziałek, czy mogę już płakać... Kiedy można odbudować kość po usunięciu zęba? Witam, Jestem po usunięciu zęba, w wyniku czego doszło do uszkodzenia kosci. Powinnam odczekać czas ok 6 miesięcy w celu odbudowy kosci? Czy też rozpocząć regenerację kosci przy użyciu membrany itp. Czy jest szansa na uratowanie zębów po urazie? Dzien dobry, Syn (12 lat)po upadku z roweru ułamal w ok 1,3 korony obu szostek w zuchwie czesciowo az do granicy kosci. Zaproponowano mu odbudowę utraconej czesci kompozytem, bez odsłonięcia korony klinicznej zeba ( endodontka uznała, ze udało jej sie... Co oznacza ten ból po odbudowie zęba? Witam, w kwietniu miałam zabieg odbudowy kości zęba - emdogainem. Od jakiegoś czasu czuję dość mocny ból w okolicy tego zęba. Czy może mnie boleć od tego, że ta kość rośnie?? Bo lekarz powiedział, że się ładnie goi... A ból jest.... Dlaczego pojawia się taka opuchlizna po operacji? Witam! Jestem po odbudowie kosci szczęki, przez parę dni miałam opuchliznę ale zeszła wczoraj gdy się obudziłam nie mogłam otworzyć oka opuchlizna znowu się pojawiła i to dużo większą do tego bol glowy. Co to może oznaczać? Czy kolano wróci do zdrowia? Jestem po wypadku narciarskim. Doznałem złamania kłykcia bocznego z wgniecenia. Czeka mnie odbudowa kości. Czy kolano wróci do zdrowia i będę mógł normalnie chodzić i wrócić do pracy. Ile trwa takie leczenie. Czy ktoś doznał takiego urazu. Czy wrócił do zdrowia? Czy mam szansę na odbudowę tej kości? Witam, obecnie jestem po zabiegu wyłuszczenia dużej torbieli szczęki obejmującej zęby od 1 do 4 górnej szczęki. Torbiel zauważona na zdjęciu pantomograficznym miała kilka dobrych lat. Niestety zniszczyła całkowicie kość szczęki w miejscu wskazanych zębów które poddano ekstracji. Moje pytanie...
Implanty – od czego zacząć? Badania wstępne. Leczenie implantologiczne zawsze poprzedza głęboka diagnostyka, na którą składają się: wywiad lekarski, który daje obraz ogólnego stanu zdrowia pacjenta z uwzględnieniem chorób mogących stanowić przeciwwskazania dla przeprowadzenia zabiegu, czyli: choroby serca, płuc, wątroby, tarczycy, nieuregulowanej cukrzycy, osteoporozy i
Zabiegi rekonstrukcyjne dokonały rewolucji w implantologii. Są to zabiegi mające kluczową rolę w sukcesie leczenia, gdyż odtwarzając odpowiednie podłoże kostne do wszczepienia implantów zapewniają długotrwały efekt leczenia zarówno pod względem funkcjonalnym jak i estetycznym. Są to następujące zabiegi: Sterowana regeneracja kości ( Guide Bone Regeneration – GBR ) Podnoszenie dna zatoki szczękowej Przeszczep bloków kostnych Przeszczep pierścieniowy kości ( Bone Ring Block Technique ) Rozszczep wyrostka zębodołowego Lateralizacja nerwu zębodołowego dolnego żuchwy Osteodystrakcja Sterowana regeneracja kości i tkanek Ubytek kostny dotychczas powodował negatywne skutki w budowie i funkcjonowaniu szczęki i żuchwy. Często również ograniczał lub uniemożliwiał wszczepienie implantów. Jednak ogromny postęp w chirurgii stomatologicznej i szczękowo-twarzowej pozwolił na opracowanie procedur zabiegów Sterowanej Regeneracji Kości i Tkanek. Pozwalają one na odbudowę tkanki kostnej u osób, u których doszło do jej zaniku. Dzięki temu możliwe staje się zastosowanie implantów stomatologicznych u znacznie szerszej grupy pacjentów. Sterowana Regeneracja Kości i Tkanek stając się częścią standardowego postępowania w leczeniu ubytków kości przyczynia się do rozwoju nowoczesnej implantologii stomatologicznej. Obecnie regeneracja kości staje się niezbędna w 60% przypadków wszystkich zabiegów z zakresu implantologii. Na czym polega Sterowana Regeneracja Kości? W skrócie jest to umieszczenie w rekonstruowanej okolicy materiału kościozastępczego oraz pokrycie go specjalną błoną zaporową. Dzięki błonie zaporowej regenerowany obszar jest chroniony przed wrastaniem tkanek miękkich. Po kilku miesiącach materiał kościozastępczy ulega przebudowie na pełnowartościową, własną tkankę kostną pacjenta, w którą bez obaw można wprowadzić implanty stomatologiczne. Materiał kościozastępczy pełni w tym procesie funkcje matrycy (swoistego „rusztowania”) dla regeneracji kostnej i procesu przebudowy kości własnej pacjenta. Jakie technologie są wykorzystywane do odbudowy kości? W rekonstrukcji kości mamy do wyboru wiele różnych materiałów: kość ludzka pochodzenia autogennego tzw. autoprzeszczepy, czyli kość pobrana od tego samego pacjenta, kość ludzka pochodzenia homogennego czyli kość pobrana od zmarłych dawców, przechowywana w bankach kości, kość pochodzenia zwierzęcego (ksenografty) oraz syntetyczne substytuty kostne (materiały alloplastyczne). Udowodnione działanie i bezpieczeństwo to z pewnością jedne z najważniejszych kryteriów. Należy więc wybierać materiały, które posiadają najwięcej długoletnich publikacji naukowych dowodzących ich skuteczności klinicznej. Podnoszenie dna zatoki szczękowej (Sinus lift) W przypadku braku zębów w odcinku bocznym szczęki dochodzi do zaniku kości szczęki i obniżenia dna zatoki szczękowej, co uniemożliwia wszczepienie implantów. Zabieg polega na precyzyjnym uniesieniu błony śluzowej zatoki szczękowej i zaaplikowaniu w to miejsce preparatu kościozastępczego, co w konsekwencji doprowadza do otworzenia brakującej objętości kości. Zabieg wykonuje się dwiema metodami: Metoda otwarta Zabieg poprzedzający wszczepienie implantów, zwłaszcza w przypadku trudnych warunków anatomicznych w bocznych bezzębnych rejonach szczęki. Technika wskazana przy dużym zaniku wyrostka zębodołowego szczęki i znacznej ekspansji zatoki szczękowej. Trudności te polegają w dużym uproszczeniu na braku wystarczającej ilości kości wyrostka zębodołowego szczęki, w którym można by umieścić implanty i na nich odbudować utracone zęby. Dzieje się tak najczęściej na skutek następujących czynników: nadmiernego powiększenia objętości zatoki szczękowej spowodowaną przedwczesną utratą zębów w odcinkach bocznych szczęki, zanikiem kości na skutek użytkowania ruchomych protez osiadających, zmian patologicznych tkanek kostnych wokół korzeni zębów oraz poziomym zanikiem wyrostka zębodołowego związanym z wiekiem pacjenta. Pierwsze zabiegi podniesienia dna zatoki szczękowej wykonano w połowie lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku. Obecnie jest to rutynowe postępowanie. Metoda zamknięta Wskazana przy nieznacznym zaniku wyrostka zębodołowego szczęki. Zaletą tej metody jest mniejsza inwazyjność i prostota zabiegu. Czas trwania zabiegu jest znacznie krótszy, nie wymaga szerokiego odsłonięcia operowanej okolicy. W przeciwieństwie do zabiegu podnoszenia dna zatoki szczękowej metodą otwartą, gdzie wszystko jest wykonywane pod kontrolą wzroku, metoda zamknięta ma perwne ograniczenia. Największym ograniczeniem tej metody jest brak kontroli wzrokowej podczas zabiegu, przez to istnieje większe ryzyko perforacji błony wyścielającej zatokę szczękową. Ponadto ograniczona również jest wysokość podniesienia dna zatoki szczękowej . Przeszczep bloków kostnych W przypadkach skrajnego zaniku kości zarówno w żuchwie jak i szczęce stosuje się przeszczep bloków kostnych. Przeszczep kości można z dowolnego miejsca, w którym ewentualny brak nie będzie negatywnie rzutował na zdrowie czy funkcję danej części ciała. Zazwyczaj przeszczep jest pobrany z okolicy bródki lub kąta żuchwy. Następnie przeszczep ten jest ustabilizowany za pomocą tytanowych śrub. Po okresie 4 miesięcy dochodzi do zrostu przeszczepu z podłożem kostnym. Po ocenie radiologicznej przeszczepu i stwierdzenia prawidłowego zrostu przeszczepu z podłożem kostnym, przystępuje się do wszczepienia implantów. Przeszczep pierścieniowy kości według prof. Giesenhagena (BONE RING BLOCK TECHNIGUE) Przeszczep pierścieniowy kości jest metodą z wyboru w przypadkach zaniku kości wyrostka zębodołowego zarówno w wymiarze poziomym jak i pionowym. Polega ona na rekonstrukcji kości w postaci 3D. Przeszczep najczęściej jest pobrany z okolicy bródki. Zaletą tej metody jest skrócenie czasu leczenia, gdyż przeszczep ten jest przymocowany do podłoża kostnego za pomocą implantu. Na podstawie statystek naszej kliniki, odtworzenie kości przeszczepem pierścieniowym daje bardzo wysoki odsetek powodzenia sięgający 98%. Rozszczepienie kości Po utracie zęba następuje fizjologiczny zanik kości wyrostka zębodołowego. Niedostateczna wysokość i szerokość kości bywa ograniczeniem do wszczepienia implantów zębowych. W takich przypadkach konieczna jest wcześniejsza odbudowa utraconej tkanki kostnej. Rozszczepienie kości ma zastosowanie w w przypadkach niedostatecznej szerokości wyrostka zębodołowego , przy jego zadowalającej wysokości. Rozszczepione blaszki kostne stwarzają przestrzeń umożliwiającą utworzenie między nimi stabilnego łoża dla implantu. Uzupełnieniem tej techniki zabiegowej jest zastosowanie preparatu Bio-Oss i wiórów kostnych umieszczanych w szczelinie, którą tworzymy po rozszczepie kości. Metoda rozszczepu kości pozwala określić zakres i jakość rozbudowy utraconej kości. Bardzo pomocna dla tej metody jest technika piezochirurgiczna. Dzięki jej zastosowaniu, traumatyzacja tkanki kostnej podczas cięcia jest minimalna w porównaniu do tradycyjnych metod zastosowanych w chirurgii rekonstrukcyjnej kości. Osteodystrakcja Osteodystrakcja polega na nacięciu lub wycięciu bloczka kostnego w miejscu ubytku kości i następnie za pomocą dystraktora na bardzo powolnym stopniowym rozciąganiu kości . Podczas tego procesu dochodzi do odtworzenia tkanki kostnej w miejsjcu ubytku kości oraz przebudowy i rozrostu otaczających tkanek miękkich. Osteodystrakcja przebiega w czterech etapach: Osteotomia czyli wycięcie bloczka kostnego lub kortykotomia czyli nacięcie blaszek kostnych oraz zamontowanie dystraktora wewnątrzustnego – urządzenie do mechanicznego rozciągania kości. Faza spoczynkowa trwająca około 7 dni od założenia dystraktora i osteotomii lub kortykotomii. Dystrakcja polegająca na rozciąganiu kości o około 1mm na dobę. Okres stabilizacji : po uzyskaniu odpowiedniej wysokości kości za pomocą dystraktora , niezbędny jest około okres 8 tygodni celem stabilizacji nowopowstałe tkanki kostnej. Po okresie stabilizacji dochodzi do usunięcia dystraktora. Osteodystrakcja umożliwia wszczepienie implantów w przypadkach znacznego zaniku kości, poprzez tworzenie nowej kości w sposób szybki i ukierunkowany, z jednoczesnym rozrostem tkanek miękkich. Po 3 miesiącach od zakończenia leczenia przy użyciu dystraktora można przystąpić do wszczepienia implantów. Przeszczep kości pod implant zęba jest najczęstszą przyczyną. Do bezpiecznego wszczepienia implantu wymagana jest kość o grubości co najmniej 1 mm. Pacjent będzie potrzebował 1,5 mm, jeśli implant jest umieszczony obok zęba lub nawet 3 mm, jeśli jest montowany obok innego implantu.
Odbudowa protetyczna jest możliwa po wytworzeniu solidnego oparcia, jakim jest zintegrowany z kością implant zębowy. Wtedy możemy zacząć etap protetyczny - pobrać wyciski i przystąpić do odbudowania brakujących zębów. Obecnie wyróżniamy 3 rodzaje odbudowy protetycznej na implantach zębowych we Wrocławiu: odbudowy pojedynczych braków zębowych (np. brak jedynki, brak dwójki, itd.) odbudowy kilku braków zębowych odbudowy bezzębia W każdy implant zębowy wkręca się abutment czyli tzw. łącznik, dzięki której będzie mógł być zamocowany pojedynczy ząb lub zespół zębów. Bardzo istotne jest, aby przyszłą odbudowę wykonać zgodnie z regułami fizjologii i fizyki nie zaniedbując przy tym oczywiście kosmetyki. Odbudowując fragment dużego i skomplikowanego układu gryzienia nie może być mowy o jakichkolwiek niekontrolowanych przeciążeniach, które mogłyby powodować dolegliwości bólowe lub co gorsza mogły uszkodzić wewnątrzkostną część implantu zębowego. Ważne jest też, aby zapewnić dobry dostęp dla czyszczenia szczoteczką oraz nie wytwarzać miejsc w których mogłyby zalegać resztki pokarmowe. Najbardziej powszechną metodą jest odbudowa pojedynczych zębów (np. brakującej jedynki, czy brakującej dwójki), w której, na implancie osadzamy pojedynczą koronę. Braki kilku zębów, braki skrzydłowe uzupełniamy za pomocą mostów protetycznych, a bezzębie mostem lub protezami. Nie zawsze wszczepia się tyle implantów zębowych ile zębów brakuje! W tym dziale: Protetyka, odbudowa, implanty.
Chirurgia stomatologiczna Katowice - cena. Prezentujemy poniżej ceny związane z procedurą chirurgia stomatologiczna w Katowicach na podstawie cenników z 21 placówek. Najniższa cena to 200 zł za usunięcie zęba stałego natomiast najwyższa cena w Katowicach wynosi do 5000 zł (podniesienie dna zatoki szczękowej).
Utrata tkanki kostnej może być spowodowana wieloma różnymi czynnikami, np. przebytymi urazami, zapaleniem dziąseł i kości spowodowanym obecnością bakteryjnej płytki nazębnej (zapalenia przyzębia). Najczęściej jednak po usunięciu zębów dochodzi, z powodu braku obciążenia mechanicznego, do zmniejszenia wysokości i szerokości kości szczeki i żuchwy. Tymczasem odpowiednia ilość tkanki kostnej jest konieczna dla zapewnienia długotrwałej stabilizacji implantów. Dlatego do trudnych przypadków zaliczamy te sytuacje, w których nie istnieje wystarczająca ilość lub ilość i jakość kości, aby móc wszczepić implant i odtworzyć na nim brakujący ząb. W takich sytuacjach należy przed implantacją zastosować dodatkowe techniki chirurgiczne. Są one obecnie powszechnie stosowane w najlepszych ośrodkach implantologicznych na całym świecie. W UNIDENT UNION Dental Spa wykonujemy wszystkie zabiegi chirurgiczne przygotowujące układ kostny pacjenta do wszczepienia implantów. Techniki, które włączamy do leczenia, to: STEROWANA REGENERACJA KOŚCI (Guided Bone Regeneration - GBR) ROZSZCZEPIENIE WYROSTKA ZĘBODOŁOWEGO (Ridge Splitting) PODNIESIENIE DNA ZATOKI (Sinus Lift) PRZESZCZEPY KOŚCI AUTOGENNEJ (bloczki kostne) TECHNIKI Z UŻYCIEM PIEZOSURGERY Ad. 1 STEROWANA REGENERACJA KOŚCI GBR (Guided Bone Regeneration) Kiedyś implanty umieszczano w kościach szczęk tylko w miejscach, w których istniały odpowiednie jej wymiary i gęstość, co ograniczało wskazania do ich stosowania. Teraz planujemy umieszczenie implantów tam, gdzie są one najbardziej pożądane z protetycznego punktu widzenia. Stało się to możliwe między innymi dzięki zabiegom odbudowy kości. W klinice UNIDENT UNION Dental Spa używamy potwierdzonych jakościowo, autoryzowanych produktów Bio-Oss i Bio-Gide. Statystycznie 41% zabiegów wprowadzania implantów wymaga dodatkowego udziału sterowanej regeneracji kostnej (GBR). Decyzję o rozszerzeniu zabiegu lekarz musi czasem podejmować już w trakcie samej operacji. Dopiero w trakcie zabiegu można zobaczyć bowiem potrzebę odbudowy wyrostka zębodołowego lub jego poszerzenia w określonym miejscu. Nawet tomografia komputerowa przedstawia jedynie obraz poprzecznego wymiaru kości. Wytworzenie nowej tkanki i pogrubienie warstwy kości uzyskuje się poprzez zastosowanie zabiegu GBR. Kwestią zasadniczą dla chirurga jest niedopuszczenie do przemieszczania się komórek nabłonkowych oraz komórek powstających z tkanki łącznej w kierunku nowo powstałej tkanki kostnej. W tym celu stosuje się bariery fizyczne w postaci specjalnych błon - membran. Zastosowanie biomateriałów – substytutów kostnych w połączeniu z błoną pozwala uzyskać całkowitą regenerację uszkodzonej kości wokół implantu lub poszerzyć brakującą kość własną w żądanym kierunku. Po okresie 6-9 miesięcy cząsteczki użytego biomateriału ulegają połączeniu z kością i dają podstawę do stworzenia przez organizm nowej struktury kostnej, a następnie ulegają stopniowemu rozkładowi. Membrana zostaje wchłonięta przez organizm po wypełnieniu swojej roli. Po zakończeniu procesu sterowanej regeneracji tkanek, kość jest trwale zmieniona i późniejsze obrazy radiologiczne są często nie do odróżnienia od kości własnej! W JAKI SPOSÓB MOŻNA ODBUDOWAĆ KOŚĆ? Ludzka tkanka kostna posiada zdolności regeneracji, czyli inaczej mówiąc odbudowy brakującej kości. Jednak w większości przypadków organizm potrzebuje pomocy. Naturalne produkty Bio-Oss oraz Bio-Gide skutecznie wspierają procesy własne organizmu przebiegające podczas odbudowy kości. Nowopowstająca kość potrzebuje rusztowania zachowującego się jak szkielet konstrukcji. Materiał kościozastępczy Bio-Oss, dzięki swojej wysoce porowatej strukturze, doskonale spełnia ten wymóg. Błona Bio-Gide umieszczona jest na powierzchni gojącej się kości i służy jako bariera ochronna zapobiegająca wrastaniu szybkorosnących tkanek miękkich w przestrzeń, która powinna zostać zajęta wolnonarastającą tkanka kostna. Ponadto, Bio-Gide wspomaga właściwe gojenie rany. CZYM SĄ BIO-OSS I BIO-GIDE? Bio-Oss oraz Bio-Gide są produktami naturalnymi. Dzięki dużemu podobieństwu do tkanki ludzkiej w sposób idealny pobudzają one procesy formowania kości gojenia tkanek przebiegające w organizmie człowieka. Podczas gojenia integrują się z tkankami, a następnie w trakcie procesów metabolicznych zachodzących w ludzkim ciele ulegają stopniowemu rozkładowi. W przypadku Bio-Oss proces ten może trwać kilka lat, natomiast błona Bio-Gide ulega całkowitemu rozkładowi w ciągu kilku miesięcy. Bio-Oss jest produktem odzwierzęcym. W procesie produkcyjnym usuwane są elementy organiczne, tak więc pozostaje jedynie część twarda kości składająca się ze związków wapnia. Bio-Gide jest błoną wytwarzana z kolagenu odzwierzęcego. W ciele ludzkim białko kolagenowe jest głównym składnikiem skóry oraz tkanki łącznej. Naturalna budowa białkowa Bio-Gide przyspiesza procesy gojenia ran oraz dzięki swoistemu działaniu jako bariera ochronna umożliwia optymalna regenerację kości. W JAKI SPOSÓB PRZEPROWADZANY JEST ZABIEG? Zabieg odbudowy kości przebiega jedno lub dwuetapowo. Jednoetapowo- odbudowa kości i wprowadzanie implantu odbywa się w tym samym czasie implant stomatologiczny – niedostateczna ilość kości (zarówno w wymiarze pionowym, jak i poprzecznym) zastosowanie Bio-Oss – wypełnienie ubytku kostnego materiałem Bio-Oss w celu utworzenia nowej kości zastosowanie Bio-Gide – w celu ochrony tworzącej się kości rana pokrywana jest błoną Bio-Gide Dwuetapowo– wprowadzenie implantu odbywa się dopiero po zakończeniu odbudowy kostnej po ok. 6 miesiącach zastosowanie Bio-Oss – wypełnienie ubytku kostnego materiałem Bio-oss w celu utworzenia nowej kości (np. Sinus Lift) zastosowanie Bio-Gide – w celu ochrony tworzącej się kości rana pokrywana jest błoną Bio-Gide implant stomatologiczny – wprowadzany jest po zakończeniu odbudowy kości, czyli po ok. 5-6 miesiącach Ad. 2 ROZSZCZEPIENIE WYROSTKA ZĘBODOŁOWEGO (Ridge Splitting) Po odsłonięciu pola operacyjnego w trakcie zabiegu może się okazać, że zgodnie z badaniem klinicznym i analizą modeli szczyt wyrostka zębodołowego jest wystarczająco szeroki na potrzeby zabiegu, ale od strony przedsionka widoczne jest wklęśnięcie. Podcienie wyrostka zębodołowego występują w ok. 6% przypadków, a zbyt wąski wyrostek statystycznie w 35% dyskwalifikowałby pacjenta do zabiegu. Decyzję o rozszerzeniu zabiegu lekarz musi wielokrotnie podejmować już w trakcie samej operacji. Dopiero klinicznie w trakcie zabiegu można zobaczyć potrzebę odbudowy wyrostka zębodołowego lub jego poszerzenia w określonym miejscu. Rutynowa analiza radiologiczna może niekiedy nie dawać pełnego obrazu sytuacji klinicznej, np. nie określa do końca jakości kości. W przypadkach zaniku wyrostka zębodołowego tylko w wymiarze przednio-tylnym, a więc wtedy gdy jest on wystarczająco wysoki lecz bardzo cienki i wąski, zastosowanie znajduje technika zwana rozszczepieniem wyrostka - Ridge Splitting. Za pomocą piezochirurgii kość rozcinana jest wzdłuż szczytu wyrostka, na głębokość ok. 1,5-2 cm, a następnie rozcięte blaszki kostne są rozchylane narzędziami ręcznymi. W przestrzeń pomiędzy rozchylone blaszki wyrostka wprowadzamy implanty, które utrzymują uzyskaną szerokość kości. Pozostałe wolne miejsca między rozszczepionymi blaszkami wyrostka uzupełniane są biomateriałem Bio-Oss. Cały obszar zabiegu pokrywany jest na koniec resorbowalną membraną Bio-Gide i zaszywany. Nacisk rozchylonych blaszek kostnych na implant pozytywnie wpływa na jego stabilizację i przyczynia się do lepszego kontaktu kości z powierzchnią implantu. Dzięki zastosowaniu biomateriałów możliwe jest zrekonstruowanie kości natomiast użycie odpowiednich błon zaporowych (membrany) daje nie tylko lepsze gojenie się ran, ale powoduje wytworzenie maksymalnej ilości tkanki twardej w pożądanym kierunku i na określoną wysokość. Ad. 3 PODNIESIENIE DNA ZATOKI (Sinus Lift) Trudne warunki do wprowadzania implantów występują najczęściej w tylnych odcinkach wyrostka zębodołowego szczęk : w wyniku pneumatyzacji zatok (z wiekiem) oraz gdy brakuje zębów dochodzi do zaniku wyrostka. Jedną z metod, która umożliwia nam stosowanie implantów w tych właśnie okolicach jest podnoszenie dna zatoki szczękowej i wprowadzanie kości autogennej lub biomateriałów w przestrzeń powstałą między dnem zachyłka zębodołowego zatoki szczękowej, a uniesioną błoną śluzową wyścielającą ten zachyłek. Duża skuteczność tego typu zabiegów oraz możliwość jednoetapowego wprowadzenia implantu spowodowały, że zabieg podnoszenia zatoki szybko przyjął się w planowaniu leczenia z użyciem implantów. Wygajanie implantów, wprowadzonych z zastosowaniem podniesienia dna zatoki szczękowej, przebiega zwykle bez powikłań, choć czas znacznie się wydłuża. Podniesienie dna zatoki szczękowej stwarza nowe możliwości leczenia implantologicznego, umożliwia bowiem wprowadzenie wszczepów w trudnych warunkach anatomicznych, zwłaszcza w bocznych odcinkach w obrębie szczęki. METODA Z DOJŚCIA BOCZNEGO Przy zastosowaniu metody z dojścia bocznego możemy podnieść zatokę o 5,0-8,0 mm więcej niż przy metodzie zamkniętej, dlatego wykonuje się je najczęściej. Najpierw tworzy się okno dostępu do dna zatoki po czym delikatnie podważa błonę śluzową zatoki. Tak przygotowane miejsce wypełnia się biomateriałem i pokrywa specjalną membraną zaporową oraz śluzówką, a następnie ponownie dokładnie zamyka. Czas gojenia wynosi ok. 6 miesięcy. W wyjątkowych przypadkach, gdy istniejąca grubość kości zapewnia pierwotną stabilizację implantu, możliwe jest wprowadzenie jednocześnie implantów, jednak nie skraca to okresu gojenia. METODA ZAMKNIĘTA Przy metodzie zamkniętej mamy możliwość podniesienia dna zatoki szczękowej maksymalnie o 3,0-3,5 mm, ale praktycznie zawsze zabiegowi towarzyszy jednoczesne wprowadzenie implantu. Zabieg obarczony jest większym ryzykiem perforacji błony śluzowej dna zatoki szczękowej, co związane jest z faktem, że wykonuje się go bez pełnej kontroli wzrokiem. Ryzyko to można zminimalizować, stosując dokładną diagnostykę radiologiczną przed zabiegiem. W obu metodach jak zwykle najważniejsze jest doświadczenie chirurga. A zwłaszcza prawidłowa ocena wyczuwalnego podczas zabiegu oporu kości, związanego ze zmianą jej gęstości w okolicy blaszki zbitej. Postępowanie w przypadku przerwania błony śluzowej zatoki jest nadal przedmiotem wielu kontrowersji. Istnieją nawet opinie, że drobne perforacje błony śluzowej nie dyskwalifikują tego typu zabiegu i wprowadzenie implantu jest po takim powikłaniu dopuszczalne. Konieczna jest jednak stała kontrola radiologiczna. Ad. 4 PRZESZCZEPY KOŚCI AUTOGENNEJ W zabiegach regeneracyjnych coraz bardziej popularne jest wykorzystanie kości pochodzenia autogennego, czyli własnej. Aplikacja kości autogennej jest jednak ograniczona poprzez jej dostępność i stres dla pacjenta związany z kolejnym zabiegiem. Kość pobiera się w miejscowym znieczuleniu. Następnie pobrany fragment jest mocowany specjalnymi śrubami w wybranym miejscu, gdzie występuje za mało własnego materiału kostnego. Po okresie zwykle 6 miesięcy mamy już pełnowartościowe powiększone tkanki gotowe do przyjęcia implantu. Ad. 5 PIEZOSURGERY NOWA PRECYZYJNA BEZPIECZNA TECHNIKA CHIRURGICZNA stosowana w UNIDENT UNION Dental Spa w przypadkach leczenia implantologicznego. Jest to nowoczesna technika chirurgii kostnej przeznaczona do stosowania w periodontologii i implantologii. Przewyższa tradycyjne techniki chirurgiczne, ponieważ umożliwia cięcie MIKROMETRYCZNE, charakteryzujące się wyjątkową precyzją i bezpieczeństwem. Mocno ogranicza zniszczenie tkanek, szczególnie miękkich. Możliwe jest wybiórcze cięcie, związane ze stosowaniem ultradźwięków o różnej częstotliwości – takiej, która pozwala ciąć zmineralizowane tkanki twarde bez niszczenia innych delikatnych struktur anatomicznych. Pole zabiegowe jest niemal całkowicie wolne od krwi Ze względu na wysoki poziom dokładności i możliwość oszczędzania tkanek (cięcie wybiórcze) piezochirurgia jest metodą z wyboru podczas preparacji łoża do implantów.
Implantologia pozwala na odzyskanie pełnej funkcjonalności jamy ustnej wraz z jej pięknym wyglądem, niemożliwym do osiągnięcia wraz z brakami w uzębieniu. Aby jednak implantologia nie budziła żadnych wątpliwości, warto zrozumieć, czym są implanty, i jak wykorzystujemy je w naszym gabinecie stomatologicznym. Zalety, jakie oferują
Torbiel jest terminem opisującym twór mający zdolność do wytwarzania płynu, lokalizujący się w tkankach miękkich lub kościach, odgraniczony od otoczenia własną, wielowarstwową torebką łącznotkankową. Mieszek torbieli jest wysłany do wnętrza nabłonkiem, którego komórki produkują płyn. Są znane liczne podziały klasyfikujące torbiele, ale najbardziej przydatnym klinicznie jest podział według Pindborga i Kramera (1972), opracowany na podstawie badań histologicznych. Jednymi spośród najczęściej występujących torbieli są torbiele zapalne korzeniowe (ang. cystis radicularis). Zmiany te mają kształt kulisty w żuchwie i owalny w szczęce, ze względu na różnice anatomiczne w budowie tych kości. Torbiele, których wielkość nie prowadzi do zniekształceń w obrębie kości, nie dają charakterystycznych objawów bólowych. Torbiele większych rozmiarów deformują struktury kostne oraz wywierając ucisk na pozostałe struktury anatomiczne, powodują resorbcję kości wyrostka zębodołowego [1]. Sugerowane leczenie torbieli polega na radykalnym usunięciu mieszka torbieli wraz z całą zawartością [2], jednakże mikroprzeciek bakteryjny przenikający z jamy ustnej może spowodować powstanie nowych zmian [3]. Cyfrowa stomatologia to zespół narzędzi umożliwiających szybszą pracę, większą dokładność oraz redukcję kosztów. Poszczególne składowe, takie jak skanery oraz technologia CAD-CAM (ang. computer aided design-computer aided maufacturing) są już obecne w praktyce stomatologicznej lub, tak jak druk 3D, są stopniowo wprowadzane i doskonalone. Pozostałe, jak chociażby poszerzona rzeczywistość (ang. augmented reality), są obecnie tylko koncepcyjne [4]. Niemniej podnoszenie kwalifikacji zawodowych oraz chęć przedstawienia pacjentowi najlepszych opcji leczenia skłania lekarza stomatologa do zapoznania się z nowymi możliwościami postępowania. Druk 3D w technologii DLP (ang. digital light processing) umożliwia wykonanie modeli orientacyjnych, modeli medycznych z obrazów tomografii komputerowej wiązką stożkową (ang. cone beam computed tomography – CBCT), szablonów chirurgicznych, szyn relaksacyjnych, tymczasowych odbudów pełnołukowych, wielo- lub Opis przypadku Pacjent, lat 31, został oddelegowany z obcego gabinetu celem diagnostyki oraz leczenia zmiany w rejonie zęba 46. Pacjent zgłaszał dolegliwości bólowe, co mogło być spowodowane uciskiem na kanał nerwu zębodołowego dolnego [5]. Ząb w badaniu klinicznym wykazał całkowity brak ruchomości, koronę ze znacznie zredukowanymi tkankami własnymi oraz z nieszczelnymi wypełnieniami. Na podstawie dostarczonego badania CBCT (tomografia komputerowa stożkowa) stwierdzono zmianę okołowierzchołkową obejmującą oba wierzchołki zęba 46. oraz furkację z perforacją wkładem typu anker. Biorąc pod uwagę masywną utratę tkanek koronowych – bez możliwości przewidywalnej odbudowy, perforację w furkacji, oraz pokaźną zmianę obejmującą ponad połowę długości korzeni, podjęto decyzję o usunięciu zmiany. Problem stanowiła prawdopodobna ankyloza pozapalna korzeni umiejscowiona mezjalnie i dystalnie, która mimo separacji mogłaby skutkować odłamaniem wysokich i mocno odśrodkowo zresorbowanych ścianek kortykalnych. Spowodowałoby to deficyt tkanek podczas odbudowy braku zębowego i prawdopodobną konieczność GBR. Dodatkową trudność stanowiły bliskość nerwu zębodołowego oraz korzeni sąsiednich zębów. Z tych powodów podjęto decyzję o tymczasowym utrzymaniu zęba 46., mimo wątpliwego rokowania [6]. W toku planowania leczenia oraz w celu przedstawienia problemu pacjentowi po wykonaniu badania tomografii komputerowej (TK) plik w formacie DICOM przetworzono przez oprogramowanie 3D (InVesalius tworząc trójwymiarowy model anatomiczny, na podstawie którego zaprojektowano model [7]. Model ten wykonano metodą stereolitografii w technologii DLP z użyciem drukarki Anycubic Phrozen i żywicy Monocure 3D Rapid [8]. Postanowiono wykonać leczenie interdyscyplinarne, które rozpoczęło się usunięciem starych wypełnień z obszaru korony, odbudową zęba do I klasy oraz usunięciem w powiększeniu wkładu z kanału perforacji. Po tych krokach usunięto tkanki zdemineralizowane z obrębu perforacji wraz z odessaniem zawartości w postaci wysięku ropnego – przeprowadzono płukanie H2O2 oraz solą fizjologiczną, a ubytek tymczasowo zaopatrzono. Podczas kolejnej wizyty po 7 dniach otrzymano informację o mniejszej symptomatyczności zęba. Po usunięciu materiału tymczasowego ubytek w części koronowej oraz zmiana były wypełnione opalizującym płynem, co poniekąd potwierdzało wcześniejsze przypuszczenia co do klasyfikacji zmiany jako torbieli. Po płukaniu zmiany metronidazolem zamknięto perforację za pomocą MTA (MTA Cerkamed) na gąbce kolagenowej, pokrytych GJ oraz materiałem kompozytowym. Ząb został wyłączony z funkcji. Następnie wykonano cięcie w girlandzie dziąsłowej oraz cięcie uwalniające na wysokości zęba 44., po czym odwarstwiono płat pełnej grubości. Cystektomia z dostępu bocznego za pomocą piezotomu (NSK-Nakanishi Variosurg), z resekcją wierzchołków korzeniowych została wykonana z wstecznym opracowaniem UD oraz wypełnieniem MTA [9, 10]. Ubytek wypełniono ksenograftem (Ti-oss Chiyewon), a następnie pokryto go membraną kolagenową (Collagene AT Sistema AT) i płatem pełnej grubości. Po ustąpieniu obrzęku pozabiegowego odnotowano brak bólu oraz przeczulicy. Badanie histopatologiczne potwierdziło rozpoznanie zmiany jako torbieli korzeniowej. Pacjent zgłosił się do zdjęcia szwów po 10 dniach, a następnie nie pojawił się przez 5 miesięcy. Po tym czasie pacjent ponownie zgłosił się do gabinetu ze względu na chęć kontynuowania leczenia – w projekcji zęba 46. widoczne było przejaśnienie, które po wykonaniu nowego badania CBCT okazało się zmianą zapalną spowodowaną rozszczelnieniem odbudowy lub – co bardziej prawdopodobne –przeciekiem bakteryjnym pomiędzy furkacją resztek koronowych zęba a wyrostkiem kostnym. Zmiana była ograniczona w stosunku do zmiany pierwotnej, asymptomatyczna. Podjęto decyzję o ekstrakcji. Pobrano wycisk łuku zębowego żuchwy, na podstawie którego po skanowaniu został wygenerowany model wirtualny. Po optymalnym spozycjonowaniu implantu na podstawie tomografii i naniesieniu nań modelu łuku zębowego, na jego podstawie wygenerowano szablon chirurgiczny (Blue sky bio, Blue sky plan). Szablon został wydrukowany na wcześniej wspomnianej drukarce Anycubic Phrozen za pomocą biokompatybilnej żywicy Nexdent SG. Po znieczuleniu pacjenta usunięto pozostałość zęba, wyłyżeczkowano zmianę wraz z porcją luźnego zainfekowanego graftu z poprzedniego zabiegu. Całość płukano roztworem metronidazolu o stężeniu 5%, a następnie wprowadzono po szablonie implant ICX ze stabilizacją 30 Ncm. Dzięki krwi własnej pacjenta pobranej z żyły powierzchownej dołu łokciowego po odwirowaniu uzyskano fibrynę bogatopłytkową (L-PRF), dwa produkty powstałe po procesie wirowania zmieszano z ksenograftem (stickybone) i wypełniono nim ubytki kostne. Po częściowej mobilizacji płata od strony policzkowej i pokryciu ubytku kolejnymi dwoma membranami L-PRF crestalnie wszystko szczelnie zszyto. Po 10 dniach przeprowadzono kontrolę ze zdjęciem szwów. Kontrola kliniczna oraz radiologiczna (OP) wskazała na prawidłowe gojenie z brakiem ogniska zapalnego. Po 6 miesiącach od zabiegu implantacji pacjent zgłosił się na wizytę kontrolną, została także założona śruba gojąca. Po okresie gojenia tkanek miękkich oraz ich maturacji pobrano wycisk metodą łyżki otwartej. Następnie oddano pracę pełnokonturową z tlenku zirconu, cementowaną do łącznika typu Tibase przez technika. Praca przykręcana; po osadzeniu w ustach pacjenta zamaskowano otwór techniczny materiałem kompozytowym i skorygowano do występującej okluzji. Zdj. 1. Fragment obrazowania RTG Zdj. 2. Fragment badania CBCT (tomografia komputerowa) obrazujący zmianę okołowierzchołkową Zdj. 3. Wydruk fragmentu CBCT za pomoc... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? Roczną prenumeratę dwumiesięcznika Forum Stomatologii Praktycznej Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma ...i wiele więcej! Sprawdź

Witamy w najnowszym artykule na blogu najlepszego gabinetu stomatologicznego w Białymstoku. Wracamy do temat implantów. Dzisiaj pomówimy o odbudowie zęba pod implant zębowy. Zapraszamy do lektury wpisu na blogu Edent Klinika Implantologiczna. Czym jest zabieg Sinus Lift? Zabieg Sinus Lift jest zabiegiem podniesienia dna zatoki, sterowaną regenerację czy

W jednym z poprzednich wpisów na blogu opisaliśmy, dlaczego u niektórych pacjentów w wyniku utraty naturalnych zębów dochodzi do powstawania procesów zanikowych kości oraz dlaczego w takich sytuacjach przed przeprowadzeniem wszczepienia implantów konieczna jest odbudowa kości. W dzisiejszym wpisie na blogu dokładniej przedstawimy 3 najczęściej stosowane metody odbudowy kości oraz opiszemy, na czym one polegają. Kiedy konieczne jest przeprowadzenie zabiegu odbudowy kości w stomatologii? Oczywiście w przypadku braku możliwości przeprowadzenia zaplanowanego zabiegu wszczepienia implanta lub implantów zębowych. Implanty, żeby mogły dobrze pełnić powierzone im zadanie, żeby na pewno było stabilne i żeby miały możliwość brać na siebie powstające w wyniku np. przeżuwania pokarmu obciążenia, muszą mieć zapewnioną jako podłoże odpowiednią ilość dobrej jakości tkanki kostnej. Do zmniejszenia wysokości i szerokości kości żuchwy i szczęki najczęściej dochodzi na skutek nagłego zmniejszenia się ich obciążenia mechanicznego, poprzez utratę naturalnych zębów. Kości tracą po prostu korzenie zębów, wokół których normalnie się rozwijają i regenerują. Często jednak przed odbudową zębów z użyciem implantów stomatologicznych, konieczne jest najpierw odbudowanie kości żuchwy i szczęki. W tym celu można zastosować wiele metod. Dzięki takim zabiegom implantolodzy i protetycy stomatologiczni otrzymują możliwość zaplanowania wszczepienia implantów w miejscach, w których dadzą one po prostu najwięcej korzyści, a nie tam, gdzie jest odpowiednia ilość kości. Najczęściej odbudowa kości jest wykonywana z użyciem jednej z trzech następujących metod: Sterowanej regeneracji kości GBR Podniesienia dna zatoki Sinus Lift Implantacji kości Na czym dokładnie polega każda z tych metod odbudowy kości? Co to jest sterowana regeneracja kości? GBR Zabieg sterowanej regeneracji kości GBR polega na ułożeniu na powierzchni przeszczepu cienkiej warstwy materiału kościozastępczego Bio-Oss, a następnie na powierzchni gojącej się kości materiału ochronnego Bio-Gide. Oba wykorzystywane przy wykonywaniu sterowanej regeneracji kości materiały są całkowicie naturalne i są pochodzenie odzwierzęcego, co znacznie przyspiesza procesy gojenia się powstałych podczas wykonywania zabiegu ran. W zależności od tego, jak duże braki w uzębieniu należy odbudować, zabieg sterowanej regeneracji kości i wszczepienia implantu zębowego może być wykonany w jednym etapie, lub po wykonaniu odbudowy kości należy odczekać około 6 miesięcy ze wszczepieniem implantu. Na czym polega zabieg podniesienia dna zatoki Sinus Lift? Drugim rodzajem zabiegów chirurgii stomatologicznej, które są wykonywane w celu odbudowy kości szczęki lub żuchwy przed wszczepieniem implantów zębowych jest zabieg Sinus Lift, czyli podniesienie dna zatoki szczękowej. Zabieg ten jest wykonywany w przypadku stwierdzenia braków kostnych w tylnych odcinkach wyrostka zębodołowego szczęk. Podniesienie dna zatoki szczękowej umożliwia wszczepienie implantów zębowych nawet w bocznych odcinkach szczęki, czyli w miejscach, w których występują najtrudniejsze warunki anatomiczne do wykonania tego typu zabiegów. Zabieg Sinus Lift może być wykonany na dwa sposoby: metodą otwartą (bardziej inwazyjną) lub metodą zamkniętą. Wybór sposobu wykonania zabiegu zależy oczywiście od stopnia zaniku kości, czyli od jej grubości. Metoda otwarta jest stosowana w sytuacjach gdy kość ma grubość nie większą niż 6-7 mm. W tym przypadku chirurg musi wywiercić otwór w kości, która otacza zatokę, w celu oddzielenia od niej błony śluzowej. Następnie w powstałe miejsce wkłada kość lub materiał zastępczy. Efekty tak wykonanego zabiegu są widoczne po około 6 miesiącach. Metodą otwartą można podnieść dno zatoki nawet o 5 do 8 mm. Mniejsze możliwości daje podniesienie dna zatoki szczękowej metodą zamkniętą. Tą metodą dno zatoki może zostać podniesione najwyżej o 3-3,5 mm. W metodzie zamkniętej materiał kościozastępczy jest wkładany do zatoki szczękowej przez wyrostek zębodołowy, co znacznie zmniejsza inwazyjność całego działania. Implantacja kości Ostatnim sposobem odbudowy kości, na jaki chcieliśmy dziś zwrócić uwagę, jest zabieg implantacji kości, czyli działanie polegające na chirurgicznym uzupełnieniu braków kostnych w szczęce lub w żuchwie z zastosowaniem własnego materiału kostnego (materiału autogennego), który został pobrany z okolicy za zębami trzonowymi, okolicy guza szczeki lub (rzadziej) z kości piszczelowej lub z talerza biodrowego. Zastosowanie autogennej implantacji kości daje bardzo dobre rezultaty, jednak jeżeli jest taka możliwość, częściej w celu odbudowy kości stosowana jest mniej inwazyjna sterowana regeneracja (augmentacja) kości. Wróć ODBUDOWA KOŚCI POD IMPLANTY. Odbudowa kości to proces wymagający cierpliwości i czasu. Tam gdzie zauważalny jest zanik kości umieszczane zostają mineralne granulki (biomateriał). To one powodują odbudowę tkanki kostnej w ciągu następnych kilku miesięcy.
Do niedawna zabiegi implantologiczne we Wrocławiu były przeprowadzane tylko u Pacjentów posiadających odpowiednią ilość tkanki kostnej. Implanty Wrocław stosowano w kościach szczęk w miejscach, w których istniały odpowiednie jej wymiary i gęstość, co ograniczało wskazania do ich stosowania. W przypadkach jakichkolwiek ograniczeń kostnych zarówno na szerokość czy wysokość trzeba było oferować Pacjentom bardziej kompromisowe i mniej doskonałe rozwiązania. Obecnie coraz częściej planuje się umieszczenie implantów Wrocław tam, gdzie są one najbardziej pożądane z protetycznego punktu widzenia. Stało się to możliwe dzięki rozwojowi technik augmentacyjnych kości, do których należą: sterowana regeneracja kości (GBR, guided bone regeneration), rozszczepianie wyrostka (ridge splitting), kondensacja osteotomijna i metody kombinowane. W gabinecie implantacji Wrocław - CLINIDENT wykonujemy zabieg sterowanej regeneracji kości (GBR). Materiałem najczęściej stosowanym jest kość własna Pacjenta czyli tzw. autoprzeszczep. Kość pobierana jest z różnych okolic jamy ustnej (kąta żuchwy, bródki) i wprowadzana w miejsce biorcze. Innym budulcem jest kość pochodzenia zwierzęcego (np. bydlęca) lub materiały syntetyczne (betafosforan trójwapniowy czy bioszkło). Obecnie stosuje się głównie syntetyczne substytuty kostne, które posiadają naturalną, mineralną strukturę kości zbliżoną do ludzkiej tkanki bądź kombinacje kości własnej z materiałem pochodzenia bydlęcego np. Bio-Oss. Oczywiście taka kość pochodzenia zwierzęcego jest materiałem całkowicie pozbawiona białek mogących przenosić choroby. Odbudowa kości jest jedną z najważniejszych, najbardziej zaawansowanych czynności związanych z wszczepianiem implantów we Wrocławiu. Odpowiednia ilość i jakość kości otaczająca implanty Wrocław jest niezbędnym warunkiem uzyskania oczekiwanego efektu estetycznego i prawidłowego wieloletniego funkcjonowania zębów na implantach. Specjaliści w gabinecie implantacji Wrocław – CLINIC-DENT są w stanie odtworzyć nawet bardzo duże defekty kostne zakwalifikowane jako bardzo trudne. Nowa mocna kość stanowić będzie bardzo dobre zakotwiczenie dla osadzonych w niej implantów Wrocław. Zastosowanie materiałów kościozastępczych oraz błon kolagenowych jest dziś częścią standartowego postępowania w leczeniu ubytków kości. Zastosowanie biomateriałów - substytutów kostnych w połączeniu z błoną kolagenową pozwala uzyskać całkowitą regenerację uszkodzonej kości wokół implantu Wrocław lub poszerzyć brakującą kość własną w potrzebnym kierunku. Po okresie 6-9 miesięcy cząsteczki użytego biomateriału ulegają połączeniu z kością i dają podstawę do stworzenia przez organizm nowej struktury kostnej, a następnie ulegają stopniowemu rozkładowi. Po zakończeniu procesu sterowanej regeneracji tkanek, kość jest trwale zmieniona i późniejsze obrazy radiologiczne są często nie do odróżnienia od kości własnej. Odbudowa po implantacji Odbudowa po implantacji W tym dziale: odbubowa kości GBR Wrocław, budowanie kości pod implant, uzupełnienie kości w dziąśle dla implantu, stomatologia gbr wrocław.
Sterowana regeneracja kości Odbudowa kości pod implanty Rozwiązaniem jest sterowana regeneracja kości (tzw. augmentacja), która pozwala na zwiększenie grubości i wysokości wyrostka zębodołowego poprzez wytworzenie tkanki kostnej w precyzyjnie określonym miejscu. Leczenie implantologiczne jest skuteczne, bezpieczne, korzystne dla zdrowia, wyglądu oraz samopoczucia pacjentów. Jednak pomimo tego na temat implantacji krąży wiele nieprawdziwych stereotypów. Dlatego w tym artykule demaskujemy najczęściej powtarzane mity o implantach zębowych. Stomatolodzy polecają wszczepienie implantu zębowego jako jedną z najlepszych metod uzupełniania braków w uzębieniu. Sprawdza się ona zarówno u osoby, która chce zastąpić pojedynczy ząb, jak i u takiej, która cierpi na całkowite bezzębie. Pomimo tego wielu pacjentów odkłada decyzję o leczeniu implantologicznym na później. Dlaczego tak się dzieje? W dużej mierze wynika to z braku wiedzy oraz z błędnych opinii na jego temat, które to wywołują niepotrzebne – i jak się zaraz przekonasz – nieuzasadnione obawy. Mity na temat implantów zębowych i implantologii Mit 1: wszczepienie implantu boli To jeden z najczęściej powtarzanych stereotypów, który nie ma odzwierciedlenia w rzeczywistości. Przez takie przekonanie wielu pacjentów opóźnia konsultację implantologiczną. Zapewniamy Cię, że nie ma się czego obawiać, ponieważ do zabiegu stosujemy znieczulenie miejscowe. Dzięki temu jest on bezbolesny i nie wywołuje dyskomfortu. Mit 2: leczenie implantologiczne może powodować alergię Zdecydowaną większość implantów stomatologicznych wykonuje się z tytanu. Materiał ten jest bardzo dobrze tolerowany przez ludzki organizm. U większości osób nie wywołuje reakcji uczuleniowych, a alergie spowodowane tym surowcem zdarzają się bardzo rzadko. W takich przypadkach implantolog może zastosować wszczep cyrkonowy. Mit 3: wszczepienie implantu jest długotrwałe Samo wszczepienie implantu trwa krótko. Implantolog do wykonania zabiegu potrzebuje od kilkunastu minut do maksymalnie godziny. Natomiast po upływie od 7 do 10 dni od wszczepienia implantu pacjent przychodzi na kontrolę, podczas której dentysta sprawdza, jak przebiega proces gojenia i zdejmuje szwy. Zrastanie się implantu z kością trwa od 3 do 6 miesięcy. W tym czasie można korzystać ze specjalistycznego czasowego wypełnienia protetycznego. Przeczytaj o tym, jak wygląda zabieg implantacji. Mit 4: każdy stomatolog może podjąć się leczenia implantologicznego Jedynie dentyści z profesjonalną wiedzą, praktyką i odpowiednimi kwalifikacjami potrafią w sposób bezpieczny oraz skuteczny wykonać leczenie implantologiczne. Najlepsze kompetencje posiadają stomatolodzy, którzy ukończyli studia podyplomowe i uzyskali tytuł akademicki Master of Science in Oral Implanto­logy. W Polsce posiada go niewielu stomatologów. Do tego elitarnego grona należy wybitny implantolog Dariusz Niesiobędzki, założyciel kliniki Impladent. Mit 5: implanty zębowe nie są trwałe Implantologia jest dziedziną, która cały czas dynamicznie się rozwija i oferuje coraz lepsze rozwiązania, dzięki czemu współczesne implanty wyróżniają się wysoką jakością oraz trwałością. W wielu przypadkach są one rozwiązaniem nawet na całe życie. Kluczowe jest to, aby troszczyć się o nie tak samo jak o naturalne zęby. Aby tak było należy dbać o prawidłową higienę jamy ustnej i regularnie chodzić na wizyty kontrolne. Warto też dwa razy w roku wykonać zabieg profesjonalnej higienizacji w gabinecie dentystycznym. Mit 6: każdy implant jest tej samej jakości bez względu na cenę Zdecydowana większość implantów jest zrobiona z tytanu (patrz punkt 2). Nie oznacza to jednak, że nie ma między nimi różnic. To jakiej są jakości, zależy np. od tego, czy producent inwestuje w testy wytrzymałościowe. Duże znaczenie ma także precyzja wykonania implantu. Istnieje jednak więcej czynników, które mają wpływ nie tylko na wyższą cenę, lecz także na jakość gotowego implantu. Więcej informacji na ten temat uzyskasz w trakcie pierwszej konsultacji implantologicznej. W przypadku implantów zębowych mitem jest to, że każdy z nich jest tej samej jakości bez względu na cenę, ponieważ wykonuje się je z tego samego materiału. Warto pamiętać, że na trwałość wszczepu ma wpływ nie tylko budulec, lecz także precyzja z jaką został wykonany. Mit 7: implantów stomatologicznych nie można wszczepić w przypadku całkowitego braku uzębienia Wszczepienie implantów jest najbardziej wskazanym sposobem leczenia dla osób, które utraciły wszystkie zęby. Wszczepy są stabilne, protezy zębowe umocowane są do nich na stałe i nie chwieją się. Dzięki temu pacjenci bez trudu mówią, przeżuwają pokarmy i odzyskują swobodę uśmiechania się, co oczywiście pozytywnie wpływa na ich samoocenę oraz komfort życia. Zobacz film o implantach, które stosujemy w naszych gabinetach. Mit 8: implanty stomatologiczne są przeciwwskazaniem do zrobienia rezonansu magnetycznego Nie ma dowodów świadczących o ich szkodliwym działaniu na zdrowie w trakcie wykonywania rezonansu magnetycznego, jednak przed badaniem należy poinformować lekarza o tym, że posiada się implant zębowy. Mit 9: Leczenia implantologicznego nie stosuje się u starszych pacjentów Implanty wszczepia się także starszym osobom. To stan zdrowia może być przeszkodą do wykonania zabiegu, a nie wiek pacjenta. Jeżeli jest w dobrej kondycji i nie ma przeciwwskazań do przeprowadzenia zabiegu, stomatolog może zastosować u niego leczenie implantologiczne. Leczenie implantologiczne jest bezbolesne i dobrze tolerowane przez organizm. Przyjmuje się u około 96 procent pacjentów. Sztuczny ząb, czyli implant razem z przymocowaną do niego koroną, jest bardzo zbliżony do prawdziwego, zarówno jeśli chodzi o kwestie estetyczne, jak i funkcjonalność. Wygląda naturalnie, umożliwia normalne przeżuwanie pokarmów i swobodną artykulację. A do tego charakteryzuje się dużą trwałością – jeśli będziesz stosować się do zaleceń stomatologa, to implant może być rozwiązaniem nawet na całe życie. Dowiedz się więcej na temat zalet posiadania implantów zębowych. Jeśli masz jakiekolwiek pytania związane z leczeniem implantologicznym, zadzwoń do naszej kliniki pod numer +48 22 632 20 20 lub +48 22 632 32 30. Chętnie na nie odpowiemy. Zapraszamy do kontaktu!
Implanty nie odróżniają się od naturalnych zębów, a Sterowana Regeneracja Kości czyli innymi słowy odbudowa kości, pozwala uniknąć ubytków szczękowych. Sterowana Regeneracja Kości Szczególną uwagę naszych Pacjentów pragniemy zwrócić na nowe możliwości chirurgicznej korekty i Sterowanej Regeneracji Kości (wykorzystujemy
Utrata całego uzębienia, szczególnie w młodym wieku, nie musi być wynikiem braku higieny, istnieją bowiem choroby, które mogą powodować przedwczesne wypadanie zębów. Odbudowanie uśmiechu jest możliwe poprzez wszczepienie wielu implantów, jednak wiąże się to z ogromnym wydatkiem. Tańszą alternatywą jest zastosowanie u pacjenta protezy zębowej, osadzonej na zastępczych korzeniach zębowych. Implanty stomatologiczne stały się dostępne w drugiej połowie XX. wieku dzięki odkryciom, dokonanym przez szwedzkiego lekarza P. Branemarka. Z biegiem lat udoskonalaniu ulegały stosowane materiały oraz techniki mocowania ich w ciele pacjenta. Przy pomocy implantów zębowych odtworzyć można brak jednego, trzech czy nawet wszystkich zębów. Przy utracie całego uzębienia, wszczepianie metalowych struktur może mieć pewne ograniczenia, związane choćby ze stanem tkanek pacjenta (zła kondycja kości szczęki lub żuchwy może uniemożliwiać zastosowanie większej ilości implantów). Odbudowa szczęki protezą mocowaną na implantach Proteza umieszczana na implantach przypomina inne, standardowe postaci tak zwanych sztucznych szczęk. Najważniejsza różnica nie dotyczy jednak wyglądu tych struktur, a sposobu ich mocowania. Klasyczne protezy utrzymywane są w obrębie jamy ustnej dzięki działaniu śliny. Nie jest to najskuteczniejsze rozwiązanie: pacjent może odczuwać dostawanie się resztek jedzenia pod tę strukturę, dodatkowo pojawiać się może seplenienie. Część osób ogranicza śmianie się w towarzystwie ze względu na obawę, że proteza może wypaść z jamy ustnej. Wyeliminowanie opisanych problemów jest możliwe dzięki zastosowaniu protezy mocowanej na implantach. Wszczepione zastępcze korzenie zębowe w tym wypadku pozwalają uzyskać ściślejsze osadzenie odbudowującej uzębienie pacjenta struktury. W razie wybrania takiego rozwiązania, proteza wyposażona jest w specjalny system zatrzasków, które mocno spajają ją z implantami. Mechanizm jest skonstruowany tak, by w razie potrzeby (np. przy chęci jej oczyszczenia) proteza mogła być w łatwy sposób wyciągnięta. Jak wygląda odbudowa szczęki na implantach? Zanim pacjent będzie mógł zakładać swoją protezę, konieczne jest oczywiście wcześniejsze wszczepienie implantów stomatologicznych. Najpopularniejsze są obecnie dwie techniki: pierwsza związana jest z umieszczeniem w szczęce lub żuchwie pacjenta zastępczych korzeni, do których później przyczepiana będzie proteza. Druga z kolei związana jest z założeniem w obrębie kości struktur, połączonych ze sobą poprzeczną belką, stanowiącą element mocujący zastępcze uzębienie. W zależności od miejsca, w którym odbudowywane jest uzębienie, różna jest ilość wszczepianych implantów zębowych. Ogólnie zazwyczaj większa ich ilość potrzebna jest wtedy, gdy będą one umieszczane w obrębie szczęki - związane to jest z warunkami anatomicznymi tej okolicy. Aby pacjent miał możliwość osadzania protezy zębowej na implantach, konieczne jest wszczepienie ich w ilości od dwóch do czterech. Warto wiedzieć: U pacjentów, których kości budujące żuchwę lub szczękę są w dobrym stanie, możliwe jest wykorzystanie rozwiązania stałego, niewymagającego wyciągania syntetycznych zębów z jamy ustnej. Wówczas wymagana jest jednak większa liczba implantów (zwykle około 6). Po odtworzeniu brakujących korzeni, możliwe jest osadzenie w jamie ustnej mostów zębowych. Ile kosztują implanty całej szczęki? Cena implantów zębów całej szczęki jest uzależniona od tego, na ilu implantach będzie stabilizowana proteza. Jeśli na dwóch, trzeba będzie zapłacić średnio 8 tys. zł. Proteza na czterech implantach to już wydatek rzędu nawet 20 tys. zł. Średnia cena implantów całej szczęki w przypadku protezy stabilizowanej na sześciu implantach to 28 tys. zł.* *ceny za rok 2021Źródła: red. wyd. pol. "Implantoprotetyka. Zalety. Przeciwwskazania. Rozwiązania praktyczne", Wrocław, 2017, ISBN: 978-83-65625-99-1

Odbudowa kości pod implanty; Periodontologia; Dlaczego stomatolog jest ważny? TELEFON +48 91 485 02 74. Skontaktuj się z nami, chętnie odpowiemy na Twoje

Po utracie zęba następuje fizjologiczny proces zaniku kości, w której był on umocowany. Proces ten jest związany z ustaniem fizjologicznej funkcji części policzkowej zębodołu. Według niektórych autorów zanik obejmuje 50–60% zębodołu w wymiarze policzkowo-językowym oraz na wysokość 25–30% wyrostka w ciągu pierwszych trzech miesięcy od usunięcia zęba; następnie tempo zaniku maleje do 1% w ciągu roku. Zanik kości doprowadza do bardzo nieprzyjemnych dla pacjenta konsekwencji. Najpoważniejszy problem stanowi konieczność zastosowania protez w wypadku rozległych braków zębowych, bezzębia lub braku zębów bocznych w żuchwie. W takich sytuacjach jedynym utrzymaniem dla protezy jest kość. Niestety, jak wspomniałam, kość zanika zaraz po usunięciu zęba i ten proces postępuje z roku na rok, a z wiekiem tempo zaniku rośnie. Ponadto u każdej osoby tempo zaniku kości jest inne i uzależnione od ogólnego stanu zdrowia i chorób przewlekłych (np. niekontrolowanej cukrzycy, miażdżycy, choroby Reynauda, przewlekłej niewydolności krążenia), stanu odżywienia (otyłość lub skrajne niedożywienie) i ewentualnych niedoborów witamin (np. brak witaminy C) i mikroelementów, poziomu stresu, przyjmowanych leków (np. steroidów i leków cytotoksycznych stosowanych w chemioterapii nowotworów) oraz od stężenia hormonów (w artykule pt. „Zanikanie kości po utracie zębów” dokładniej opisałam proces zanikania kości po usunięciu zęba). Dlatego może się zdarzyć, że u 50-letniego pacjenta, który utracił zęby w wieku 30 lat, kość wyrostka zębodołowego prawie zupełnie zaniknie. W takim przypadku proteza nie ma się na czym trzymać i przy każdym, nawet najmniejszym ruchu zaczyna się poruszać (więcej na ten temat znajdą Państwo w artykułach pt. „Dlaczego trzeba uzupełniać brakujące zęby?”, „Rodzaje uzupełnień protetycznych” oraz „Implanty”). Niestety pacjenci wielokrotnie rozumieją tą sytuację dopiero w momencie gdy stają się nieszczęśliwymi użytkownikami protez ruchomych, i obwiniają dentystę, że nieprawidłowo je wykonał. Następnie idą do kolejnych 5 lekarzy, którzy wykonują kolejne, równie bezużyteczne zestawy protez. I dopiero po wydaniu bardzo dużej kwoty pieniędzy rozumieją swój błąd z młodości (usuwanie, a nie leczenie zębów). Wtedy muszą szukać innych rozwiązań. W takim przypadku w zasadzie jedyną możliwością ustabilizowania protezy w jamie ustnej jest zastosowanie wszczepu śródkostnego, czyli implantu. I to jednak wiąże się z problemami. Pierwszy to problem natury ekonomicznej. Odbudowa zębów z zastosowaniem implantów może osiągnąć cenę dobrej klasy samochodu. Drugi problem stanowią przeciwwskazania do stosowania implantów. Należą do nich na przykład: cukrzyca i inne ciężkie schorzenia ogólne, nowotwór umiejscowiony w okolicy miejsca implantacji oraz jego leczenie przez napromienianie, leczenie bisfosfonianami doustnie co najmniej przez 3 miesiące, a przez dowolny okres dożylnie (bisfosfoniany stosuje się w leczeniu osteoporozy, choroby Pageta kości i w terapii niektórych nowotworów), zespoły uszkodzeń mózgowych, choroby psychiczne i demencja starcza. Ostatnie bezwzględne przeciwwskazanie stanowi niedostateczna ilość kości wyrostka zębodołowego przy jednoczesnym braku możliwości augmentacji (czyli dodania/dobudowy) kości. (Więcej na temat przeciwwskazań do stosowania implantów znajdą Państwo w artykule pt. „Implanty”. Dlatego, jeśli istnieje taka możliwość, to lepiej zapobiegać niż leczyć zęby. Jeśli natomiast nie ma możliwości leczenia zęba, ponieważ jest zbyt zniszczony, dentysta może rozważyć zastosowanie któregoś ze sposobów zabezpieczenia zębodołów lub wykonanie zabiegu atraumatycznego usunięcia zęba. Podstawowe metody zabezpieczenia zębodołów Po usunięciu zęba lekarz może zaproponować: wprowadzenie materiału kostnego lub kościozastępczego w głąb ubytku i pozostawienie go w tej formie bądź pokrycie go błoną śluzową; poniżej znajduje się opis materiałów kostnych i kościozastępczych zastosowanie błon zaporowych resorbowalnych i nieresorbowalnych w przypadku ubytków po usunięciu małych i średnich zębów (np. siekaczy); błonę zaporową można wykonać z materiału resorbowalnego lub nieresorbowalnego łączne zastosowanie materiału kostnego, kościozastępczego i błon zaporowych, co według wielu autorów jest najwłaściwszym sposobem postępowania. Minusem tej metody jest cena zarówno potrzebnych materiałów, jak i samego zabiegu. Koszt najpopularniejszego materiału wynosi około 300 zł za 0,5 cm3. W wielu przypadkach taka ilość nie jest jednak niewystarczająca i cena wielokrotnie wzrasta. Sterowana regeneracja kości (GBR) W wybranych przypadkach istnieje możliwość odbudowy kości. Do słownika stomatologicznego wprowadzono termin „sterowana regeneracja kości” (GBR – guided bone regeneration – lub BTR – bone tissue regeneration), który oznacza odbudowę kości. W 1998 roku została opracowana triada Lyncha, obejmująca trzy czynniki niezbędne do zapoczątkowania procesu odbudowy kości. Należą do nich: obecność rusztowania dla wzrostu kości (czyli na przykład bloczku kostnego), obecność komórek, które indukują rozwój kości, oraz substancji, które wpływają na gojenie kości (opis procesu gojenia kości w: Gojenie kości). W stomatologii stosuje się kilka rodzajów „rusztowań”. Można je podzielić ze względu na dawcę i na materiały; są to rusztowania: autogenne – kość pobrana od pacjenta, a następnie wszczepiana mu w miejsce biorcze; taki materiał jest najbardziej korzystny; kość może być pobierana z okolicy żuchwy, znajdującej się normalnie za ostatnimi zębami trzonowymi, z okolicy bródki, okolicy guza szczęki (położony do góry od górnych zębów trzonowych); większą ilość materiału można uzyskać z talerza biodrowego, kości piszczelowej (jednej z kości podudzia) lub z kości pokrywy czaszki – te miejsca pobrania wymagają jednak hospitalizacji pacjenta, a kości pokrywy czaszki nie są preferowane także z powodów estetycznych izogenne – kość do przeszczepu pobrana od osoby identycznej pod względem genetycznym, czyli od bliźniaka jednojajowego allogenne – kość pobierana od innego przedstawiciela tego samego gatunku, czyli od innego człowieka; wiąże się z ryzykiem wystąpienia reakcji alergicznej oraz przeniesienia chorób zakaźnych w przypadku niedostatecznego przestrzegania procedur; taką kość uzyskuje się z banków kości w postaci bloczków, wiórków lub proszku; w celu poprawy możliwości regeneracji kość stosuje się w połączeniu z osoczem bogatopłytkowym, rekombinowanymi specjalnymi białkami kości oraz własnym szpikiem kostnym pacjenta; ksenogenne – kość pozyskiwana od osobników innego gatunku, najczęściej bydła lub świń; niektórzy autorzy kość wołową zaliczają do naturalnych hydroksyapatytów ze względu na proces przygotowania, w którym eliminowane są wszystkie komórki i białka; te preparaty dostępne są w postaci bloczków oraz drobno- i gruboziarnistych granulatów; ze względu na wyeliminowanie z tych preparatów białek w słabo ukrwionych obszarach nie zawsze występuje ich „wgojenie”; jednym z najpopularniejszych i najczęściej stosowanych materiałów pochodzenia bydlęcego jest Bio-Oss alloplastyczne – naturalne lub syntetyczne ciała obce. Według niektórych autorów materiały alloplastyczne są kościopodobne, a pozostałe materiały (czyli autogenne, izogenne, allogenne i ksenogenne) to materiały kościopochodne. W niektórych przypadkach konieczna będzie też odbudowa kości pod implanty w UK. Przeczytasz o tym więcej w naszym artykule: „Odbudowa kości pod implanty w UK”. Z zanikiem kostnym możesz się borykać, m.in. jeśli do tej pory higiena Twoich zębów nie była idealna, wskutek czego pojawiła się paradontoza, choroby przyzębia czy
I Przed zabiegiem 1. KONSULTACJA WSTĘPNA Istotną sprawą dla całego procesu leczenia implantologicznego są oczekiwania pacjenta, co do efektów protetycznych i kosmetycznych. Często uzyskanie optymalnych wyników leczenia implantologicznego wymaga przeprowadzenia dodatkowych zabiegów, takich jak odbudowa kości czy tkanek miękkich, a nawet leczenie ortodontyczne. Rozmowa pomoże rozwiać wszelkie wątpliwości i odpowiedzieć na wszelkie nurtujące pytania dotyczące przebiegu leczenia. Przybliżany jest też czas trwania leczenia oraz koszty, Porozmawiamy również o ryzyku, gwarancjach i odpowiedzialności spoczywającej zarówno po stronie lekarza, jak i pacjenta. 2. WYWIAD Na pierwszej konsultacji ważna jest wymiana informacji na temat ogólnego stanu zdrowia pacjenta. Podczas wywiadu i badania lekarz implantolog uzyskuje szczegółowe informacje o stanie zdrowia pacjenta, pyta czy był w ostatnich 10-ciu latach pod specjalistyczną opieką lekarską i czy przechodził jakieś operacje, czy przyjmował stale jakieś leki, w tym również leki nasenne, uspokajające czy antydepresyjne oraz czy leczy się na osteoporozę (leczenie kobiet na osteoporozę może uniemożliwiać implantację). Szczególną uwagę zwracamy dodatkowo na choroby serca, płuc wątroby, nerek, ewentualną cukrzycę, choroby tarczycy czy zaburzenia krzepnięcia. U osób w wieku średnim, w tym głównie kobiet, ważny jest wywiad pod kątem osteoporozy. Ponieważ regularne palenie papierosów osłabia zdolności regeneracyjne tkanek miękkich, rozmowa na ten temat z palaczami jest zawsze dodatkowym elementem wywiadu. Palenie zdecydowanie pogarsza efekty leczenia implantologicznego. Ostatecznie pacjent wypełnia ankietę zdrowia, w której odpowiedzi zgodne ze stanem jego wiedzy potwierdza własnoręcznym podpisem. 3. BADANIA KLINICZNE Badanie kliniczne, czyli tzw. badanie jamy ustnej jest nieodzownym uzupełnieniem wywiadu. Zawsze ze strony lekarza padają pytania dotyczące nawyków higienicznych, o ewentualne występowanie stanów zapalnych jamy ustnej, krwawienia dziąseł czy zaobserwowanego zwiększenia ruchomości zębów. Podczas badania stomatologicznego pacjentów kwalifikowanych do leczenia implantologicznego oceniamy: tkanki miękkie (ruchomość błony śluzowej, jej kolor i grubość, występowanie blizn, owrzodzeń lub innych schorzeń), zęby (ruchomość, próchnica, płytka nazębna i kamień), przyzębie (krwawienie, kieszonki patologiczne), pozycje zębów (nachylenia, stłoczenia, przesunięcia), obszary bezzębne (szerokość i wysokość wyrostka, podcienie, nieregularności). Lekarz zwraca uwagę na ewentualnie używane uzupełnienia protetyczne - dbałość o nie oraz na to, czy pacjent zachowuje odpowiednią higienę jamy ustnej. Badanie kliniczne miejsca, w którym planowane jest wprowadzenie wszczepu, musi być wyjątkowo dokładne. Istotne jest określenie wysokości wyrostka w okolicy implantu oraz jego szerokość. Pomagają w tym zdjęcia radiologiczne oraz tomografia komputerowa 3D. TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA Punktem wyjścia do planowania prac na implantach jest ocena ilości i jakości tkanki kostnej mającej stanowić podłoże dla wszczepu. Informacje te potrzebne są lekarzowi do oceny kości przed umieszczeniem wszczepu zębowego, ale też do monitorowania zmian zachodzących w kości po wprowadzeniu wszczepu. Na podstawie zdjęcia pantomograficznego możemy ocenić warunki jedynie wstępnie. Trójwymiarowy i niezwykle precyzyjny obraz pozwalający na dokładne zaplanowanie i sprawne przeprowadzenie zabiegu implantacji daje nam TOMOGRAFIA KOMPUTEROWA 3D. W UNIDENT UNION Dental Spa standardowo pacjenci implantologiczni kierowani są na dostępną bezpośrednio w klinice diagnostykę stożkowym tomografem komputerowym KODAK 9500 3D, który jest jednym z najnowocześniejszych w Polsce. Za pomocą tomografu komputerowego oceniamy: stan kości (gęstość, obecność zmian chorobowych, stopień jej zaniku), wysokość wyrostka zębodołowego w miejscu planowanej implantacji, we wszystkich wymiarach stan zębów, grubość błony śluzowej, położenie i rozmiary zatok szczękowych, przebieg nerwu zębodołowego dolnego, położenie otworów bródowych, odległość do dna jamy nosowej. Tak precyzyjne badania diagnostyczne pozwala nam zaplanować cały proces implantologiczny, włączając zabiegi augmentacyjne. Skraca także sam proces implantacji i zmniejsza dolegliwości pozabiegowe, ponieważ lekarz-implantolog ma w pełni zobrazowane pole operacyjne. BADANIA OGÓLNOMEDYCZNE Nie jest możliwie ustalenie za pomocą metod współczesnej diagnostyki potencjalnych zdolności gojenia tkanki kostnej. Oznacza to, że przed wszczepieniem implantu lekarz może przedstawić tylko prognozę ogólną przebiegu procesu gojenia. Decyzję co do podjęcia leczenia z użyciem implantów ułatwia zlecenie wykonania badań krwi. W przypadku wątpliwości dotyczących ogólnego stanu zdrowia Pacjenta lekarz stomatolog zleca wykonanie badań laboratoryjnych: morfologia krwi z rozmazem, OB, czas krwawienia i krzepnięcia, cukier, HbS, HIV, hormony TSH, T3, T4, poziom witaminy D3 wapń, sód, potas w surowicy. oraz kontaktuje się z lekarzem ogólnym prowadzącym pacjenta i wspólnie wydają zgodę na przeprowadzenie zaplanowanego leczenia. Pacjentkom w okresie menopauzy należy zlecić badania w kierunku zagrożenia osteoporozą, chociaż w wielu ośrodkach implantologicznych nie uważa się tego schorzenia za bezwzględne przeciwwskazanie do implantacji. Pacjentki aktywnie leczone na osteoporozę nie mogą się implantować. 4. PLANOWANIE LECZENIA Po zebraniu i przeanalizowaniu danych z analizy zdjęć radiologicznych, badania tomograficznego oraz wywiadu lekarskiego lekarz przedstawia pacjentowi wszelkie dostępne informacje o możliwych do zastosowania w jego przypadku metodach implantologicznych, ustala optymalne miejsce dla wprowadzenia wszczepów oraz wymaganą ilość i rozmiary implantów. Często przygotowywane są dwa lub trzy alternatywne sposoby uzupełnienia brakujących zębów za pomocą implantów. Różnią się one ilością implantów, rozwiązaniami protetycznymi i kosztami. Na tym etapie tworzony jest też wstępny kosztorys leczenia implantologicznego. UWAGA! W przypadku odbudowy na implantach koszt postępowania laboratoryjnego może być określony tylko w przybliżeniu, ponieważ uzależniony jest od ustawienia implantów w trakcie zabiegu chirurgicznego i zastosowania indywidualnie dobranych łączników. Różnice te nie przekraczają jednak 10% planowanej sumy. Nie można przewidzieć niespodziewanych kosztów dodatkowych mogących wystąpić, gdy stan zdrowia pacjenta ulegnie zmianie w trakcie leczenia i miałoby to wpływ na zmianę procedur. Jednak są to wypadki bardzo sporadyczne i praktycznie zawsze jesteśmy w stanie określić wydatki jakie Pacjent będzie musiał ponieść przy różnych opcjach leczenia. 5. PROTEZY PILOTUJĄCE ESTETYKĘ Ponieważ klinka UNIDENT UNION Dental Spa pracuje w systemie RESTORATION DRIVEN, co oznacza, że sposób implantacji zależy przede wszystkim od potrzeb protetycznych (estetycznych), a nie wyłącznie od warunków kostnych, już na etapie planowania zabiegu powstają PROTEZY PILOTUJĄCE ESTETYKĘ. Jest to rodzaj mock-upu, za pomocą którego jeszcze przed wszczepieniem implantu przewidujemy konstrukcję przyszłych odbudów protetycznych. Pozwala nam to na optymalny wybór położenia implantu oraz dobór modelu. Takie protezy pilotujące są jednocześnie podstawą do wykonania uzupełnień tymczasowych, zakładanych po szczepieniu implantu. 6. ZGODA NA ZABIEG Przed przystąpieniem do zabiegu pacjent dostaje do podpisania "Zgodę na zabieg". To swoista umowa między lekarzem a Pacjentem umożliwiająca nie tylko wykonanie zabiegu, ale i świadcząca, że pacjent jest w pełni świadom całej procedury jak i wziętych na siebie obowiązków (patrz: 10 lat gwarancji). II Zabieg implantacji Po przeprowadzeniu wszelkich potrzebnych badań i omówieniu przebiegu zabiegu przystępujemy do wszczepienia implantu. 1. ZNIECZULENIE Wprowadzenie jednego lub kilku implantów w dobrze ukształtowaną kość jest zabiegiem tak mało inwazyjnym, że wystarcza standardowe znieczulenie miejscowe lub przewodowe, które nie wymaga przerwy od codziennych obowiązków. W Klinice UNIDENT UNION Dental Spa wykorzystuje się sterowany komputerem system do znieczulania THE WAND. THE WAND - jest to urządzenie do wykonywania miejscowych znieczuleń stomatologicznych, który zapewnia pełen komfort i eliminuje stres. Komputerowy system podawania substancji znieczulającej The Wand eliminuje nawet chwilowe nieprzyjemne odczucie rozpierania tkanek towarzyszące klasycznej iniekcji, powoduje też szybsze działanie płynu znieczulającego i precyzyjniejsze znieczulenie. Ponieważ The Wand podaje płyn znieczulający bardzo wolno - pod kontrolą mikroprocesora jest on wchłaniany miejscowo, a nie wtłaczany pod dużym ciśnieniem (jak w klasycznych strzykawkach). Komputer dozuje podawany płyn z precyzją, która jest nieosiągalna przy ręcznym podawaniu. 2. ZABIEG Implantacja to zabieg chirurgiczny, wykonywany w warunkach pełnej aseptyki i sterylności. Wszczepienie implantu polega na przygotowaniu miejsca pod wszczep, a następnie wprowadzenie do niego implantu. Miejsce na implant wykonuje się kalibrowanymi wiertłami, w które zaopatrzony jest każdy system implantologiczny. Jego wymiary dokładnie odpowiadają średnicy i długości implantu, który mamy zamiar w nim umieścić. Po wykonaniu osteotomii, czyli otworu pod implant, zostaje on do niego wkręcony z odpowiednią siłą zapewniającą stabilizację, a jednocześnie nie powodującą przegrzania i uszkodzenia kości. Zabieg wszczepienia implantu trwa około 20 minut. Pacjent nie doświadcza żadnych przykrych wrażeń ani podczas operacji, ani po niej. Ze względu na liczbę zabiegów chirurgicznych związanych z leczeniem implantologicznym w UNIDENT UNION Dental Spa stosujemy 2 metody: jednoetapową Implant po wprowadzeniu do kości zaopatrywany jest w tzw. śrubę gojącą, która po zabiegu wystaje z dziąsła. Dziąsło jest zbliżane do siebie za pomocą szwów, które są usuwane po 7-10 dniach. Metoda ta eliminuje konieczność drugiego zabiegu - odsłonięcia implantu, który następuje po okresie osteointegracji. Jest to oczywiście podstawowa zaleta zabiegu jednoetapowego. Nakłada ona jednak na pacjenta duży rygor higieniczny dotyczący operowanego miejsca oraz całej jamy ustnej. Podnosi też nieznacznie ryzyko wystąpienia stanu zapalnego dziąsła i kości dookoła implantu, który może spowodować zaburzenia w procesie zrastania się implantu z kością. dwuetapową pierwszy etap – wprowadzenie implantu. Po wprowadzeniu implantu jest on zamykany tzw. śrubą zamykającą. Tkanki miękkie są deponowane i zaszywane nad implantem. Implant jest zupełnie niewidoczny, całkowicie pokryty dziąsłem. Po 7-10 dniach szwy są usuwane, a miejsce po zabiegu całkowicie się wygaja. Następuje proces osteointegracji, czyli zrastania się powierzchni implantu z kością. Czas jego trwania jest różny i zależny od implantowanego obszaru oraz jakości tkanki kostnej. Ulega znacznemu wydłużeniu w przypadku jednoczesnej z implantacją odbudowy kości. drugi etap – odsłonięcie implantu. Gdy implant jest już wygojony, następuje drugi etap chirurgiczny, mający na celu odsłonięcie go i zastąpienie śruby zamykającej, śrubą gojącą. Na 7-10 dni ponownie zakładane są szwy. Po ukształtowaniu przez śrubę gojącą dziąsła wokół niej (trwa to ok. 2-3 tygodni), możemy przystąpić do protetycznej odbudowy zębów na implantach. Ze względu na czas, jaki upłynął od utraty zęba, w naszej klinice wykonujemy: implantację natychmiastową – implant zostaje wprowadzony bezpośrednio po usunięciu zęba. Zabiegi takie są możliwe, ale przeprowadzamy je rzadko, głównie ze względu na ryzyko braku prawidłowej osteointegracji oraz dużą nieprzewidywalność wyników estetycznych. Warunkiem przeprowadzenia natychmiastowej implantacji jest brak stanu zapalnego usuwanego zęba i okolicy jego zębodołu. Najlepiej, aby średnica usuwanego zęba była mniejsza niż średnica przewidywanego implantu, co pozwala na dokładne przygotowanie łoża, które zagwarantuje maksymalny kontakt aktywnej powierzchni wszczepu z kością. Często przy takich zabiegach konieczne jest użycie specjalnych biomateriałów, którymi wypełnia się wolne przestrzenie między implantem i kością oraz membran, które zabezpieczają i ułatwiają odbudowę i regenerację kości. implantację wczesną – implant zostaje wprowadzony po 8-12 tygodniach po usunięciu zęba. Jest to bardzo korzystny moment na zastąpienie utraconego zęba implantem dentystycznym, ponieważ nie nastąpił jeszcze duży zanik kości, a miejsce po usuniętym zębie pokryło się całkowicie błoną śluzową. Po 2-3 miesiącach w miejscu po nim powstaje nowa, młoda kość. Wygojeniu uległy też ewentualne zmiany zapalne, które wcześniej powstały w kości. implantację późną – implant zostaje prowadzony po czasie dłuższym niż 3 miesiące od usunięcia zęba. Po czasie dłuższym niż 3 miesiące od usunięcia zęba, warunki kostne do implantacji mogą się znacznie pogorszyć ze względu na postępowanie zaniku bezzębnego wyrostka w wymiarze pionowym i poziomym. Im dłuższy jest czas od usunięcia zęba, tym zanik jest większy. Oczywiście, wielkość zaniku nie jest jednakowa u każdego pacjenta, co może być uwarunkowane czynnikami genetycznymi, wiekiem i ogólnymi warunkami zdrowotnymi. Statystycznie ok. 30% pacjentów będzie wymagało dodatkowych procedur, którymi mogą być: przeszczepy kości, regeneracja w celu odbudowy utraconej kości. Zabiegi odbudowy kości są przeprowadzane jako osobne procedury przygotowujące pacjenta do leczenia implantologicznego lub jednocześnie z wprowadzaniem implantów. Po zabiegu implantacji Aby implanty mogły przyjąć się w kości (i wykonane były zabiegi augmentacyjne) – co nazywamy osteointegracją – zwykle nie możemy obciążyć implantu bezpośrednio po zabiegu. Okres gojenia trwa zwykle od 3 do 6 miesięcy, w zależności na przykład od tego, czy szczęka została poddana zabiegowi. W żuchwie proces osteointegracji przebiega szybciej, od 3 do 4 miesięcy, w szczęce trwa to 5-6 miesięcy. Bardzo ważne dla tego procesu są pierwsze dni i tygodnie po zabiegu, kiedy mechaniczne połączenie z kością wytworzone jego wkręceniem, zostaje zamienione na biologiczną osteointegrację. Ma to miejsce ok. 2-4 tygodnia od zabiegu. Ważne jest, aby w tym czasie nie doszło do powstania stanu zapalnego tkanek miękkich i kości, które mogłyby zburzyć ten proces. W celu uniknięcia takiej sytuacji pacjent musi przestrzegać następujących zaleceń: Bezpośrednio po zabiegu zrobić zimny okład z lodu na twarz na 3-4 godziny. W przypadku pojawienia się bólu lekarz stomatolog przepisze odpowiednie leki przeciwbólowe. Jeść lub pić można dopiero po odzyskaniu pełnego czucia w znieczulonej okolicy. W pierwszych dniach po zabiegu unikać gorących pokarmów i płynów. Przez pierwsze 2 dni po zabiegu mówić możliwie mało. Przez pierwsze dwa dni po zabiegu nie palić papierosów, nie pić alkoholu. Należy unikać wszelkich wysiłków, nie schylać się, nie dźwigać ciężarów, nie uprawiać sportu. Nie należy korzystać z sauny i solarium. Po każdym posiłku przepłukać usta letnią, przegotowaną wodą. 3-4 razy dziennie stosować płukanki takie jak: Corsodyl, Eludril, Dentosept. Regularnie czyścić pozostałe zęby, oszczędzając jednak okolice implantacji. Podczas pierwszych tygodni w trakcie szczotkowania zębów, należy unikać okolicy, w której przeprowadzono zabieg. Zalecamy stosowanie płynów antybakteryjnych do płukania jamy ustnej. Po tym okresie, w celu oczyszczenia okolicy wokół gojącej się rany, można używać szczoteczek do zębów ze specjalnego miękkiego włosia. Nie manipulować językiem w okolicach wszczepu. Przed dwa tygodnie nie trenujemy intensywnie, rezygnujemy też z chodzenia na basen. Okres gojenia trwa od 2 do 6 miesięcy. W tym czasie na implant zakładana jest korona tymczasowa. Po 7-10 dni od implantacji usunięte zostają szwy zabezpieczające ranę. Po zdjęciu szwów przez następne 6 tygodni pacjent powinien: Czyścić szczoteczką okolicę implantacji i masować dziąsło. Nie dotykać palcami wszczepu lub miejsca, w które został wprowadzony. Nie dotykać językiem miejsca wszczepu. W miarę możliwości unikać większych wysiłków. Należy przestrzegać wizyt kontrolnych nawet wtedy, kiedy gojenie przebiega bezproblemowo. Po 6 tygodniach nie powinno być już śladu po ingerencji chirurgicznej. Implant przykryty dziąsłem coraz mocniej zrasta się z kością. Po radiologicznym potwierdzeniu jego osteointegracji, przystępujemy do odbudowy protetycznej.
W naszym centrum dysponujemy nowoczesnym wyposażeniem, które pozwala nam wykonywać bezpieczne oraz w pełni bezbolesne zabiegi. Odbudowa złamanego zęba odbywa się w komfortowych warunkach, a przeprowadzają ją doświadczeni specjaliści. Każdorazowo leczenie poprzedza diagnostyka, dzięki której możemy dobrać najlepszą metodę.
Dzięki preparatom kościotwórczym i kościozastępczym ( BioOss ) oraz membranom kolagenowym ( BioGide ) możliwe są zabiegi odbudowy zanikłych struktur utrzymujących zęby – regeneracja kości zniszczonej paradontozą, odbudowa kości przed wprowadzeniem implantów, rekonstrukcja tkanek miękkich otaczających ząb. Preparaty te produkowane są przez największą na świecie firmę w tej branży – Geistlich Biomaterials są najlepiej przebadane wśród obecnych na rynku i szczycą się największą bazą badan klinicznych – jednym słowem są absolutnie bezpieczne. Jeżeli chcesz zobaczyć jak stosujemy biomateriały – zobacz film ! Jeśli chcesz zrozumieć na czym polega regeneracja kości – zobacz film ! Periodontopatie – To uszkodzenie spowodowane jest przez bakterie znajdujące się płytce nazębnej. Jej złogi powodują zniszczenie tkanek utrzymujących zęby; wspierająca ząb tkanka zanika i aparat więzadłowy zęba wraz z otaczającą go kością zostają zniszczone co prowadzi do utraty zęba. Zmiany wierzchołkowe – Ten efekt powstaje poprzez zapalenie w okolicy wierzchołka korzenia. Tego rodzaju zapalenie prowadzi do zniszczenia struktury kostnej. Ekstrakcje – Pusty zębodół po usuniętym zębie należy wypełnić granulatem kościotwórczym w celu zapobieżeniu zanikowi wyrostka zębodołowego. Implantacja gdy ilość własnej kości pacjenta jest niewystarczająca, aby wprowadzić implant. gdy niedostateczna ilość kości nie pokrywa całości implantu. gdy wyrostek zębodołowy jest zbyt wąski, gdy wysokość wyrostka zębodołowego jest niewystarczająca Wskazania Zabieg ten znacznie poszerza możliwości zastosowania implantów u pacjentów z niewystarczającą ilością kości w odcinkach bocznych szczęki (bardzo częsta sytuacja).Pozwala uniknąć noszenia protez ruchomych-„wyjmowanych”. Zregenerowana kość jest doskonałym „podparciem” dla implantów co umożliwia zastosowanie naturalnie wyglądających koron i ma wrażenie „własnych” zębów. Okres całkowitej regeneracji kości po zabiegu podniesienia dna zatoki to 6-9 miesięcy (dla pacjenta przebiega niezauważalnie). Po tym czasie następuje implantacja. Po okresie 3-6 miesięcy od implantacji następuje osadzenie pracy protetycznej (korony, mosty, protezy). Jeżeli warunki anatomiczne (grubość dna zatoki ) na to pozwalają – zabieg implantacji przeprowadzany jest jednocześnie tam, gdzie jest konieczna regeneracja kości. W takim wypadku po okresie gojenia (6-9 miesięcy) następuje osadzenie pracy protetycznej. To pozwala zaoszczędzić 3-6 miesięcy czasu. Przed przeprowadzeniem zabiegu podniesienia dna zatoki szczękowej rutynowo wykonywana jest tomografia komputerowa, która pozwala zapoznać się ze dokladnie z anatomią zatoki szczękowej. Dzięki temu możemy określić stopień trudności zabiegu, wykluczyć ewentualny stan zapalny oraz zdecydować czy możliwa będzie natychmiastowa implantacja. Opis – zabieg jest wykonywany w znieczuleniu miejscowym i całkowicie BEZBOLESNY. umożliwia dostęp do zatoki szczękowej, której „dno” jest zbyt wąskie aby wprowadzić implanty.. wytwarza przestrzeń dla przyszłej / zregenerowanej kości. aplikacja materiału kościotwórczego (w miejscu którego po 9-12 miesiącach powstanie kość) w zatoce. szczelne zamknięcie okienka dostępowego membraną zaporową oraz zaszycie błony śluzowej. Jeżeli warunki anatomiczne na to pozwalają – możliwe jest wprowadzenie implantów już w czasie zabiegu, co skraca okres całego leczenia. Po okresie ok. 6 miesięcy implanty całkowicie integrują się z odbudowaną kością szczęki. Po zabiegu następuje okres faza to 2-3 dni kiedy występuje obrzęk i lekka jest zaopatrzony w odpowiednie leki przeciwbólowe, płukanki antybakteryjne- zalecany wypoczynek (bez wysilku fizycznego) i półpłynna, chłodna etap to ok. 10 dni-znika obrzęk, zdejmowane są szwy,pacjent zaczyna normalnie funkcjonować, dieta w dalszym ciągu miękka. Ciężkie choroby układowe, nieustabilizowane nadciśnienie lub cukrzyca, radioterapia, ciężkie warunki anatomiczne. Wszystkie uwarunkowania, metoda leczenia, rokowanie omawiane są szczegółowo na wizycie konsultacyjnej z lekarzem implantologiem po dokładnym zbadaniu pacjenta. Uśmiechaj się!Śmiało! NPkM.